Für nichts und wieder nichts - Heinz Rudolf Kunze

Erzählt dir einer

Er sei verliebt

Daß sie ihm Glückglück

Er dito gibt —

Besser wär's, Du glaubst ihm nur

Den Preis des Fleischgerichts

FÜR NICHTS UND WIEDER NICHTS UND WIEDER NICHTS

FÜR NICHTS UND WIEDER NICHTS UND WIEDER NICHTS

Ich kenne einen

Der meint es gut

Lebt mit Phimose

Und spendet Blut

Wofür das Ganze?

Hört ihr sie

Die eitle Demut dieses Wichts:

FÜR NICHTS UND WIEDER NICHTS UND WIEDER NICHTS

FÜR NICHTS UND WIEDER NICHTS UND WIEDER NICHTS

Ich hing am Kreuze

Im tiefsten Schnee

Mein Vater fragte:

Tut es sehr weh?

Oh, halb so schlimm, Pa, sagte ich

Nur wenn ich lache, sticht’s

FÜR NICHTS UND WIEDER NICHTS UND WIEDER NICHTS

FÜR NICHTS UND WIEDER NICHTS UND WIEDER NICHTS

Ich hätte gern noch

Doch ist’s schon spät

Herausgefunden, was

In Atomsprengköpfen vor sich geht

Wenn wir schlafen, flüstern sie

Den Endreim unsres gemeinsamen Gedichts:

FÜR NICHTS UND WIEDER NICHTS UND WIEDER NICHTS

FÜR NICHTS UND WIEDER NICHTS UND WIEDER NICHTS

iemand vertelt je

Hij is verliefd

Dat ze geluk voor hem heeft

Hij geeft dito —

Het zou beter zijn als je hem gewoon geloofde

De prijs van het vleesgerecht

VOOR NIETS EN OPNIEUW NIETS EN OPNIEUW NIETS

VOOR NIETS EN OPNIEUW NIETS EN OPNIEUW NIETS

ik ken er een

Hij bedoelt het goed

Leeft met phimosis

En bloed doneren

Waar is dit allemaal voor?

Hoor je ze?

De ijdele nederigheid van deze stakker:

VOOR NIETS EN OPNIEUW NIETS EN OPNIEUW NIETS

VOOR NIETS EN OPNIEUW NIETS EN OPNIEUW NIETS

ik hing aan het kruis

In de diepste sneeuw

Mijn vader vroeg:

Doet het veel pijn?

Oh, niet zo erg, pa, zei ik...

Het prikt alleen als ik lach

VOOR NIETS EN OPNIEUW NIETS EN OPNIEUW NIETS

VOOR NIETS EN OPNIEUW NIETS EN OPNIEUW NIETS

ik wil meer

Maar het is al laat

bedacht wat

Gaat door in kernkoppen

Als we slapen fluisteren ze

Het laatste rijm van ons gezamenlijke gedicht:

VOOR NIETS EN OPNIEUW NIETS EN OPNIEUW NIETS

VOOR NIETS EN OPNIEUW NIETS EN OPNIEUW NIETS