Das Ultimatum - Heinz Rudolf Kunze

Eine Zuruecknahme der Schoepfungseschichte in sieben Tagen)

Er hatte einen Brief verfasst

Der lautete wie folgt:

«Hier ist mein Ultimatum an die Welt

Wenn binnen sieben Tagen nicht

Wer kommt, um mich zu sehn

Dann zahle ich das letzte Loesegeld

Ich habe mich verproviantiert

Fuer eine Woche knapp

Die Tuer verschlossen und geh nirgends hin

Ich bin kein Philosoph, und doch:

Ich fuehre den Beweis

Seid sicher, dass ich nicht umnachtet bin.»

So sehn wir ihn am zweiten Tag:

Die Tuer ist unberuehrt

Er waescht sich, macht sich Fruehstueck, ganz normal

Dann weiss er nicht genau, wohin

Mit sich und seiner Zeit

Hoert Radio, durchblaettert ein Journal

Es wird auch Mittag, irgendwie

Der Rundfunk hat’s bezeugt

Er geht zum Herd und braet sich ein Kotelett

Dann greift er sich Immanuel Kant

Sieht fern bis null Uhr zehn

Schlaeft ein in seinem ungemachten Bett

So sehn wir ihn am dritten Tag:

Um elf klopft jemand an!

Er hat verschlafen, schiesst jetzt hellwach auf!

Der draussen mumelt so etwas wie

«…habe mich geirrt…»

Und steigt dann in den naechsten Stock hinauf

Es braucht nun eine ganze Zeit

Bis dass er das verdaut

Und was sich auch kocht, es schmeckt ihm nicht

Er merkt an sich, wieviel er trinkt

Und dass des nachts was saust

Und dass er mit sich Selbstgespräche spricht

So sehn wir ihn am vierten Tag:

Ein Stockwerk unter ihm

Wurd' scheinbar heute frueh ein Kind gebor’n

Da kraeht es und da poltert es

Der Mutterkuchen dampft

Und er hat einen Hosenknopf verlor’n

Und als der Tag zur Neige geht:

Ein Stockwerk ueber ihm

Ist eine alte Frau mit Sterben dran

Ihm kommt es vor, als saesse er

Im Fahrstuhl, zweiter Stock

Der haelt am siebten Tag dort oben an

So sehn wir ihn am fuenften Tag:

Das Fernsehn ist kaputt

Ein truebes Fruehstueck ohne Fruehprogramm

Er stellt sich vor den Spiegel, bleibt

Dort lange Stunden sthen

Und merkt dann, dass er kaum noch sprechen kann

Er greift zum Buch, es faellt ihm hin

Er greift es sich erneut

Zum Lesen sind die Augen viel zu wund

Ein schwarzer Vogel fliegt vors Fenster-

Glas mit voller Wucht

Er schaut hinaus ins rote Abendrund

So sehn wir ihn am sechsten Tag:

Er fiebert und ist matt

Beim blossen Liegen tut er sich schon weh

Er hoert kaum noch im Treppenhaus

Das grosse Auf und Ab

Gleich nebenan steigt heut ein Balle Paree

Er merkt nicht, wann es dunkel wird

Er schaut nicht mehr hinaus

Seit Ewigkeiten liegt er steinern still

Des nachts erbricht er sich, als grad

Ein Heisssporn nebenan

Ein Maedchen zu sich nieder reden will

So sehn wir ihn am siebten Tag:

Er ist noch einmal frisch

Er oeffnet die Gardinen, beugt die Knie

Er fruehstuckt in Ausfuehrlichkeit

Raeumt alles sauber weg

Er pfeift sich seine Lieblingsmelodie

Dann reckt er sich, dann denkt er sich

«jetzt wird es aber Zeit»

Er nimmt ein Papier, schreibt «q.e.d.»

darauf

Er holt sich einen starken Stuhl

Und einen starken Strick

Und haengt sich ohne Augenschliessen auf

Joachim Luhrmann: Perkussion

Joshi Kapple: Bassgitarre

Hendrik Schaper: E-Piano

Mick Franke: Akustische Gitarre

HRK: Gesang, Akustische Gitarren, E-Gitarre

Een omkering van de scheppingsgeschiedenis in zeven dagen)

Hij had een brief geschreven

Het luidde als volgt:

"Hier is mijn ultimatum aan de wereld"

Zo niet binnen zeven dagen

wie komt me zien

Dan betaal ik het laatste losgeld

ik heb voorzieningen

Nog geen week

De deur op slot en ga nergens heen

Ik ben geen filosoof, en toch:

Ik zal het bewijzen

Zorg ervoor dat ik niet gek ben."

Zo zien we hem op de tweede dag:

De deur is onaangeroerd

Hij wast zich, maakt voor zichzelf ontbijt, volkomen normaal

Dan weet hij niet precies waar hij heen moet

Met zichzelf en zijn tijd

Luister naar de radio, blader door een dagboek

Het is op de een of andere manier ook lunchtijd

De radio is er getuige van geweest

Hij gaat naar het fornuis en kookt een kotelet

Dan grijpt hij Immanuel Kant

Kijkt tv tot middernacht tien

Val in slaap in zijn onopgemaakte bed

Zo zien we hem op de derde dag:

Om elf uur klopt er iemand aan!

Hij heeft zich verslapen, wordt nu klaarwakker wakker!

Degene buiten mompelt zoiets als

"…Ik had het fout…"

En klimt dan naar de volgende verdieping

Het duurt nu wel even

Tot hij het verteert

En wat er ook kookt, hij lust het niet

Hij noteert hoeveel hij drinkt

En dat er 's nachts iets raast

En dat hij tegen zichzelf praat

Zo zien we hem op de vierde dag:

Een verdieping onder hem

Blijkbaar is er vanmorgen een kind geboren

Daar kraait het en daar rommelt het

De placenta dampt

En hij verloor een broekknoop

En als de dag ten einde loopt:

Een verdieping boven hem

Is een oude vrouw met een stervende draai?

Het lijkt hem dat hij zit

In de lift, tweede verdieping

Het stopt daar op de zevende dag

Zo zien we hem op de vijfde dag:

De tv is kapot

Een bewolkt ontbijt zonder een vroeg ochtendprogramma

Hij staat voor de spiegel en blijft

Daar staan ​​voor lange uren

En realiseert zich dan dat hij nauwelijks kan praten

Hij reikt naar het boek, het valt hem toe

Hij grijpt het weer

De ogen zijn veel te pijnlijk om te lezen

Een zwarte vogel vliegt voor het raam

Glas met volle kracht

Hij kijkt uit in de rode avondlucht

Zo zien we hem op de zesde dag:

Hij heeft koorts en valt flauw

Hij doet zichzelf pijn door gewoon te gaan liggen

Hij hoort nauwelijks in het trappenhuis

De grote ups en downs

Een balle paree stijgt op naast de deur

Hij merkt het niet als het donker wordt

Hij kijkt niet meer uit

Hij ligt al tijden stil

'S Nachts braakt hij wanneer grad

Een hotspur naast de deur

Een meisje wil tegen zichzelf praten

Zo zien we hem op de zevende dag:

Hij is weer fris

Hij opent de gordijnen, buigt zijn knieën

Hij ontbijt in detail

Zet alles netjes weg

Hij fluit zijn favoriete deuntje

Dan rekt hij zich uit, dan denkt hij

"Maar nu is het tijd"

Hij neemt een stuk papier, schrijft "q.e.d."

daarop

Hij krijgt een sterke stoel

En een sterk touw

En hangt zichzelf op zonder zijn ogen te sluiten

Joachim Luhrmann: percussie

Joshi Kapple: basgitaar

Hendrik Schaper: elektrische piano

Mick Franke: akoestische gitaar

HRK: zang, akoestische gitaren, elektrische gitaar