Kül - Hayki

Çocukken ne olmak istediğimi çoktan unuttum

Ben gülmek istedikçe, suratım daha çok somurttu

Daha çok boğuldum, topladıkça hatıraları

Çok istesem de eskisinden nadir ağlarım

Hali kalmadı pek düşünmekten aklımın

Tek bildiğim ben büyüdükçe tükendiği sabrımın

Hep kalbi kırık kalemin, çok sildiğimden belki

Kim bilir, belki anlatmak istediklerimi bildiğinden

Şikayetçiyim, duyduğum ve gördüğümden

Birazda pişman, sinirlenip sövdüğümden

İçmişsem insanların yalanlarını yudum yudum

Bir gün gelir tükürürüm, öfkem geri döndüğünde

Kapat ve aç gözünü, gördüğün yalan

Düşün ki çevrendeki tüm yüzlere kandığın kadar

Kapat ve açma şimdi gördüğün sahi

Düşün bi yoksun artık bi varmış olsan dahi

Zaman geçer önümden çığlıklar atarak

Umudum ellerimde bir avuç kül

Bu koltuk, bu masa fikrediyor sanki

Tam da kendimden kaçarken bana «gitme» diyor müzik

Kalıp dinliyorum, odamda garip bi' ses

Sokakta sabahın pusu kafamda gri bi' sis

«Her kimsen öyle kal» der bana duyduğum bu melodi

Baktığın her taraftayım gördüğünden dahası

Meşhur bir şiir değil bu da benim kadar namsız

Evim kadar kimsesizken ölüm kadar cansız

Varlığında yokluğunda aynı para

Aynı kalan kim var?

Alış aynı sona

Neyse elin değdi madem yakıp bırak köşeye

Sonra söndür ve git yarım bırak her şeyi

Bir biriyle tıpa tıp aynı, insanlar aynı

Gülsem de aynı kızsam da aynı

Bir avuç çamur yeter bolca kirletmek için

Ben 15 yılı verdim bunu sana dinletmek için

Ik was al vergeten wat ik wilde worden toen ik een kind was

Hoe meer ik wilde lachen, hoe meer mijn gezicht pruilde

Hoe meer ik verdronk, hoe meer herinneringen ik verzamelde

Ook al wil ik zo veel, ik huil zelden eerder

Ik ben nog steeds gek van veel nadenken

Ik weet alleen dat mijn geduld opraakte toen ik ouder werd

Je pen is altijd diepbedroefd, misschien omdat ik te veel wis

Wie weet, misschien omdat je begrijpt wat ik bedoel

Ik ben een klager van wat ik heb gehoord en gezien

Ik heb er een beetje spijt van dat ik boos en vervloekt werd

Als ik dronk, nip ik van de leugens van mensen

Op een dag zal ik spugen als mijn woede terugkomt

Sluit en open je ogen, wat je ziet is een leugen

Denk net zoveel als je voor de gek gehouden wordt door alle gezichten om je heen

Sluiten en openen is wat je nu ziet

Denk er eens over na, ook al ben je nu weg

De tijd verstrijkt schreeuwend voor me

Mijn hoop is een handvol as in mijn handen

Het is alsof deze stoel, deze tafel denkt

Net als ik wegloop van mezelf, zegt de muziek tegen me "ga niet weg"

Ik luister naar de mal, een vreemd geluid in mijn kamer

Ochtendnevel op straat, grijze mist in mijn hoofd

"Blijf wie je bent" zegt deze melodie die ik hoor

Ik ben overal waar je kijkt, meer dan wat je ziet

Het is geen beroemd gedicht, het is net zo berucht als ik

Eenzaam als mijn huis, zo levenloos als de dood

Hetzelfde geld in uw aanwezigheid of afwezigheid

Wie blijft hetzelfde?

hetzelfde einde kopen

Hoe dan ook, als je hand het heeft aangeraakt, verbrand het dan en laat het in de hoek liggen

Zet het dan uit en laat alles onafgemaakt achter

Ze zijn precies hetzelfde, mensen zijn hetzelfde

Zelfs als ik lach, hetzelfde meisje

Een handvol modder is genoeg om het overvloedig te vervuilen.

Ik heb je 15 jaar gegeven om hier naar te luisteren