Şampiyon - Hayki

Artık bir şampiyonuz gurur duy!

Bu nam, bu yurda yakıştı ha?

Yılda bin çocuk can aldık, hepsi işçi-emekçi

Hayat pahalı, insan ucuz!

Kaza dedik alıştık ha?

Dünya ile yarıştayız, avrupa da birinci!

Haklı sevincimiz, ana kucağına taş bıraktık

Her üç çocuktan ikisini öldürüp aç bıraktık

Saydım;

Elli milyon insan pençesinde sefaleti

Uygarlık oldu ismi, cinayetin

Devam mı şair?

Sahi kaç çocuğumuz evsiz?

Kaçı ıslah evlerinde cinsel istismara sessiz?

Kaçı adalet zoruyla 26 kere razı kaldı?

Taciz ve tecavüzde tüm dünyadan alkış aldık!

Ne eğitim, ne güvenlik, ne sağlık hizmeti bak!

Bizi şu Avrupa’yla yarıştıran rüşvet illeti!

Ben de dinledim yıllardır aynı dırdırı

Sorunca yolsuz bulduk yolda

Yüz kişiden kırkını

Para, baskı, dava, töre hepsi aynı kabus

Öldü ana, bacı,çocuk, bebek, temizlendi namus!

Algı, gözlem, çözüm.

Peki, bunlarda ne ki?

Konu kadına şiddet ise: O zaman Dünya'da tekiz

Adalet bir kuştu ve mahkum olup uçtu

Hırsa teslim olup düştük

Üstümüzden geçti kuşku

Okur-Yazar, çizer birer potansiyel suçlu

Söyle!

Aydınlık bir düş mü?

Bir de insan hakkı hiç mi?

Kalpleriniz taş mı nedir?

Kestiğiniz baş mı?

Çektiğimiz dert mi nedir?

Verdiğiniz ders mi?

Bir ülke on bin terör zanlısıyla yaşar mı?

İnsan;Kadın, çocuk demez kin savurup saçar mı?

Neden?

Bir anne bağırıyordu Neden?

Öfkesi kan kırmızı, her bedduaya bedel

Vurulmuş başından kavgası, Nasıl yanmasın?

Kara yağız bir at öldü, adı kaldı;

Ethem!

Sorma!

Bir sokakta yol kestiler zorla

Halkı için koşan bir çocuğu darp ettiler sonra

Sorma!

Belki bir hayali vardı, rengi;masmavi

Tekrar ölür müsün desen KORKMAZ Ali İsmail

Bir cana göz dikip ecel kılığa girdiler vakit;

Kör gece, bir kara yolda üstüne sürdüler

Yere düştüğünde yumruğu sıkık

Ve çatıktı kaşı 20 idi yaşı, Mehmet AYVALITAŞ'ın!

Haziran üçtü, düşlediği barıştı

İstediği hürriyet, bu da;

işlediği bir suçtu

Senin bilmediğin;Bu can benim demez verirdi

Abdullah mertti, çünkü Abdullah CÖMERT'ti

We zijn nu kampioen, wees trots!

Deze naam past bij dit land, hè?

We namen het leven van duizend kinderen per jaar, allemaal arbeiders.

Het leven is duur, de mensen zijn goedkoop!

We zeiden ongeluk, we zijn eraan gewend geraakt, hè?

We zijn in een race met de wereld, Europa is de eerste!

Onze terechte vreugde, we hebben een steen in de schoot van de moeder achtergelaten

We hebben twee op de drie kinderen vermoord en uitgehongerd

Ik telde;

Vijftig miljoen mensen lijden onder ellende

Beschaving werd zijn naam, moord

Doorgaan dichter?

Hoeveel van onze kinderen zijn dakloos?

Hoeveel zwijgen over seksueel misbruik in penitentiaire inrichtingen?

Hoevelen voldeden 26 keer aan de kracht van gerechtigheid?

We kregen applaus van de hele wereld bij intimidatie en verkrachting!

Geen onderwijs, geen veiligheid, geen gezondheidszorg!

De omkopingsziekte die ons doet concurreren met Europa!

Ik luister ook al jaren naar hetzelfde gezeur

Toen we erom vroegen, vonden we het op de weg

Veertig van de honderd

Geld, onderdrukking, rechtszaken, douane allemaal dezelfde nachtmerrie

Overleden moeder, zus, kind, baby, eer gewist!

Perceptie, observatie, oplossing.

Nou, hoe zit het met hen?

Als het onderwerp geweld tegen vrouwen is: dan zijn we single in de wereld

Gerechtigheid was een vogel en hij werd veroordeeld en vloog

Ambitie gaf zich over en we vielen

Twijfel ging over ons heen

Geletterd, schrijver, potentiële crimineel

Zoals dit!

Is het een heldere droom?

En mensenrechten überhaupt?

Zijn je harten steen of wat?

Het hoofd dat je afhakte?

Wat is het probleem dat we lijden?

De les die je leert?

Kan een land leven met tienduizend terrorismeverdachten?

Als een persoon geen vrouw of een kind zegt, verspreidt hij dan een wrok?

Waarom?

Een moeder schreeuwde Waarom?

Zijn woede is bloedrood, elke vloek waard

Schot in het hoofd gevecht, hoe niet te verbranden?

Een zwart paard stierf, zijn naam bleef;

eh!

niet vragen!

Ze blokkeerden met geweld de weg in een straat

Toen sloegen ze een jongen die voor zijn volk rende

niet vragen!

Misschien had hij een droom, de kleur was azuurblauw

Zal je weer sterven KORKMAZ Ali smail

Toen ze naar een ziel staarden en vermomd als de dood;

Blinde nacht, ze reden op een landweg

Gebalde vuist toen hij op de grond viel

En zijn gefronste wenkbrauw was 20 jaar oud, die van Mehmet AYVALITAS!

Het was drie juni, de vrede waar hij van droomde

De vrijheid die hij wil is deze;

het was een misdaad die hij beging

Wat je niet weet; Dit leven is van mij

Abdullah was deugdzaam omdat Abdullah CÖMERT . was