Watchmaker - Hands Like Houses

Watchmaker, teach me the ways.

I want to learn the secrets and the sciences of seconds,

The methods to dull my ears to the sound.

Teach me how to rewind, rewind,

So I can relive every second,

Minute, all I missed oh.

I’m always focused on the next thing

If only I could pause and re.

Teach me how!

If I were a watchmaker, I’d build suspension into the springs.

Hidden gears, secret faces.

Undiscovered hours to keep you in.

There’ll be no back, there’ll be no forth,

Just us, where we are.

Watchmaker, teach me the workings.

I want to learn the secrets and the sciences of seconds.

Teach me the seasons, the measure of these machines.

I’m haunted by mechanical sounds.

Damped, stolen and swallowed, relentless, counting down

In the bellies of old enemies.

I’m plagued by the tick tock, tick tock,

But with vehemence I’ll take to their faces and tear them away.

Come teach me the ways of the watchmaker,

We’ll dull our ears to the sound.

There’s tension in me, I’m wound up and bound to an endless release.

A robin imprisoned in a carved clock, I’m a tune locked in a music box

To a grave melody.

I can feel a nervousness in my fingers.

To spindles, they’re wasting away.

And with every twitch, they’re turning,

Passing by with my meaningless revolutions.

I gazed too deep, I leaned in too close.

Caught by the collar and dragged into a two-four waltz.

Drawn into steps unfamiliar to me,

I was passed like partners between turning teeth.

Horlogemaker, leer me de manieren.

Ik wil de geheimen en de wetenschappen van seconden leren,

De methoden om mijn oren te doven voor het geluid.

Leer me terugspoelen, terugspoelen,

Zodat ik elke seconde opnieuw kan beleven,

Minuut, alles wat ik heb gemist oh.

Ik ben altijd gefocust op het volgende

Kon ik maar even pauzeren en opnieuw doen.

Leer me hoe!

Als ik een horlogemaker was, zou ik vering in de veren inbouwen.

Verborgen tandwielen, geheime gezichten.

Onontdekte uren om je binnen te houden.

Er zal geen terug zijn, er zal geen terug zijn,

Alleen wij, waar we zijn.

Horlogemaker, leer me de werking.

Ik wil de geheimen en de wetenschap van seconden leren.

Leer me de seizoenen, de maat van deze machines.

Ik word achtervolgd door mechanische geluiden.

Gedempt, gestolen en ingeslikt, meedogenloos, aftellend

In de buiken van oude vijanden.

Ik word geplaagd door het tick tock, tick tock,

Maar met felheid zal ik hun gezichten pakken en ze wegscheuren.

Kom leer me de manieren van de horlogemaker,

We zullen onze oren dof maken voor het geluid.

Er zit spanning in mij, ik ben opgewonden en gebonden aan een eindeloze release.

Een roodborstje gevangen in een gesneden klok, ik ben een deuntje opgesloten in een muziekdoos

Op een grafmelodie.

Ik voel een nervositeit in mijn vingers.

Aan spindels, ze verspillen weg.

En met elke trilling draaien ze,

Langskomen met mijn zinloze revoluties.

Ik keek te diep, ik leunde te dichtbij.

Gevangen bij de kraag en meegesleurd in een twee-vier wals.

Meegetrokken in voor mij onbekende stappen,

Ik werd doorgegeven als partners tussen het draaien van tanden.