A Fire On A Hill - Hands Like Houses

It starts with a spark, a breath and a moment of still,

A flicker, a glow, as the oxygen spills through a delta of spindles and stone,

Kindled from nothing in a whisper of smoke.

And there a gift ignites;

a cursive thought takes flight,

And there’s a dancer, twisting in between the spines.

Give her the breather’s kiss, and watch her spirit lift,

She’ll take over the stage, and she’ll own the night.

Learning how to make a name from the words we can’t keep in.

Learning how to strike a flame, and draw hellfire from nothing.

I don’t know where to begin, to make these words take shape,

How to nurture a flame, and raise it to a blaze

That on the clearest night can be seen forever.

I don’t know where to begin, begin again.

It’s not enough, cause outside the night is still cold.

The fog is collected on the sill.

Feed the house to the fire to let out the light,

Consumed and inspired, burned magnesium white.

It spills from the hearth.

Take the curtains, the carpet to fuel the insatiable fire inside.

We’ll set fire to a hill, so intense that it will be the brightest star on this

side of the sky.

Learning how to make a name from the words we can’t keep in.

Learning how to strike a flame, and draw fire from nothing.

I don’t know where to begin, to make these words take shape,

How to nurture a flame, and raise it to a blaze

That on the clearest night can be seen forever.

I don’t know where to begin, begin again.

I don’t know where to begin, to make these words take shape,

How to nurture a flame, and raise it to a blaze

That on the clearest night can be seen forever.

I don’t know where to begin, begin again.

Het begint met een vonk, een ademtocht en een moment van stilte,

Een flikkering, een gloed, terwijl de zuurstof door een delta van spindels en steen stroomt,

Ontstoken uit het niets in een gefluister van rook.

En daar ontbrandt een geschenk;

een cursieve gedachte neemt de vlucht,

En er is een danseres, die tussen de stekels door kronkelt.

Geef haar de ademkus, en kijk hoe haar geest opstijgt,

Ze zal het podium overnemen, en ze zal de nacht bezitten.

Leren hoe je een naam maakt van de woorden die we niet kunnen behouden.

Leren hoe je een vlam aansteekt en het hellevuur uit het niets haalt.

Ik weet niet waar ik moet beginnen om deze woorden vorm te geven,

Hoe een vlam te voeden en op te drijven tot een vuur?

Dat kan op de helderste nacht voor altijd worden gezien.

Ik weet niet waar ik moet beginnen, begin opnieuw.

Het is niet genoeg, want buiten is het 's nachts nog koud.

De mist wordt verzameld op de dorpel.

Voed het huis naar het vuur om het licht uit te laten,

Verbruikt en geïnspireerd, gebrand magnesiumwit.

Het komt uit de haard.

Neem de gordijnen, het tapijt om het onverzadigbare vuur binnen aan te wakkeren.

We zullen een heuvel in brand steken, zo intens dat het de helderste ster op deze zal zijn

kant van de hemel.

Leren hoe je een naam maakt van de woorden die we niet kunnen behouden.

Leren hoe je een vlam aansteekt, en vuur maken uit het niets.

Ik weet niet waar ik moet beginnen om deze woorden vorm te geven,

Hoe een vlam te voeden en op te drijven tot een vuur?

Dat kan op de helderste nacht voor altijd worden gezien.

Ik weet niet waar ik moet beginnen, begin opnieuw.

Ik weet niet waar ik moet beginnen om deze woorden vorm te geven,

Hoe een vlam te voeden en op te drijven tot een vuur?

Dat kan op de helderste nacht voor altijd worden gezien.

Ik weet niet waar ik moet beginnen, begin opnieuw.