A Tale of Outer Suburbia - Hands Like Houses

Pry the darkness from my eyes.

Divided, let the light seep in.

Trees devoid of branches and hollow hives.

An endless black and empty beds.

It’s not the same, something’s changed.

I never used to be able to see past the trees.

A thousand unfamiliars are lying thick on the air and I can’t breathe.

Is our skin to keep the world out or our bodies in?

This doesn’t look like home;

this doesn’t look like home.

Is our skin to keep the world out or our bodies in?

I’ll tear apart the town then sleep, and sleep alone.

If I’m a flame, I’m a forest fire speaking savage tongues as I emerge from the

hills.

I am an avalanche.

I am unchained.

I’m awoken.

I’ll unleash hell.

So I roar, pin back my ears, and stone by stone I’ll tear it all,

I’ll tear it apart.

Is our skin to keep the world out or our bodies in?

This doesn’t look like home;

this doesn’t look like home.

Is our skin to keep the world out or our bodies in?

(This doesn’t look like home; this doesn’t look like home.)

I’ll tear apart the town then sleep, and sleep alone.

(This doesn’t look like home; this doesn’t look like home.)

I’ve lost faith, the forest’s changed.

My stomach’s empty, I’m feeling faint.

I’ve lost heart, the forest’s scarred.

I hear no birds, just TVs and cars.

I’ve lost faith, the forest’s changed.

My stomach’s empty, I’m feeling faint.

I’ve lost sight, the forest’s died.

The brambles are bare, and I’m hollow inside.

Each breath rattles like dice in my chest, each breath gambled, unwinding till

death.

Is our skin to keep the world out or our bodies in?

This doesn’t look like home;

this doesn’t look like home.

Is our skin to keep the world out or our bodies in?

(This doesn’t look like home; this doesn’t look like home.)

I’ll tear apart the town then sleep, and sleep alone.

(This doesn’t look like home; this doesn’t look like home.)

Wrik de duisternis uit mijn ogen.

Verdeeld, laat het licht naar binnen sijpelen.

Bomen zonder takken en holle netelroos.

Een eindeloze zwarte en lege bedden.

Het is niet hetzelfde, er is iets veranderd.

Vroeger kon ik nooit door de bomen kijken.

Duizend onbekenden liggen dik in de lucht en ik kan niet ademen.

Is onze huid om de wereld buiten te houden of ons lichaam binnen?

Dit ziet er niet uit als thuis;

dit ziet er niet uit als thuis.

Is onze huid om de wereld buiten te houden of ons lichaam binnen?

Ik zal de stad verscheuren en dan slapen en alleen slapen.

Als ik een vlam ben, ben ik een bosbrand die woeste tongen spreekt terwijl ik tevoorschijn kom uit de

heuvels.

Ik ben een lawine.

Ik ben ontketend.

Ik ben wakker.

Ik zal de hel ontketenen.

Dus ik brul, speld mijn oren terug, en steen voor steen zal ik het allemaal verscheuren,

Ik scheur het uit elkaar.

Is onze huid om de wereld buiten te houden of ons lichaam binnen?

Dit ziet er niet uit als thuis;

dit ziet er niet uit als thuis.

Is onze huid om de wereld buiten te houden of ons lichaam binnen?

(Dit ziet er niet uit als thuis; dit lijkt niet op thuis.)

Ik zal de stad verscheuren en dan slapen en alleen slapen.

(Dit ziet er niet uit als thuis; dit lijkt niet op thuis.)

Ik heb het vertrouwen verloren, het bos is veranderd.

Mijn maag is leeg, ik voel me flauw.

Ik heb de moed verloren, het bos is getekend.

Ik hoor geen vogels, alleen tv's en auto's.

Ik heb het vertrouwen verloren, het bos is veranderd.

Mijn maag is leeg, ik voel me flauw.

Ik ben uit het oog verloren, het bos is gestorven.

De braamstruiken zijn kaal en ik ben hol van binnen.

Elke ademhaling rammelt als dobbelstenen in mijn borst, elke ademhaling gokt, ontspannend tot

dood.

Is onze huid om de wereld buiten te houden of ons lichaam binnen?

Dit ziet er niet uit als thuis;

dit ziet er niet uit als thuis.

Is onze huid om de wereld buiten te houden of ons lichaam binnen?

(Dit ziet er niet uit als thuis; dit lijkt niet op thuis.)

Ik zal de stad verscheuren en dan slapen en alleen slapen.

(Dit ziet er niet uit als thuis; dit lijkt niet op thuis.)