Starving To Death In The Belly Of The Whale - Hands Like Houses

There’s no injection for this, the aching in your lungs.

So bite down, but even vipers mind the venom lacing their tongues.

Puncture wounds and almost no color in our skin.

And we smashed every vial of the cure.

Aren’t we vicious when we’re backed against the wall?

I wish you’d just passed me by and we went about our ways,

Instead of this bitter exchange of poisonous words.

If the sting would tear you inside out,

Wouldn’t it be worth just holding it inside?

Revenge should be honey on our tongues,

But it’s turned to ash in our mouths.

Empty out the hives of our honeycomb lungs.

Don’t we all want to be left alone?

Hier is geen injectie voor, de pijn in je longen.

Dus bijt maar, maar zelfs adders vinden het gif dat hun tong rijgt.

Prikwonden en bijna geen kleur in onze huid.

En we hebben elke flacon met de remedie kapotgemaakt.

Zijn we niet gemeen als we met de rug tegen de muur staan?

Ik wou dat je me net voorbij was gegaan en we gingen onze gang,

In plaats van deze bittere uitwisseling van giftige woorden.

Als de angel je binnenstebuiten zou scheuren,

Zou het niet de moeite waard zijn om het gewoon binnen te houden?

Wraak moet honing op onze tong zijn,

Maar het is veranderd in as in onze mond.

Leeg de netelroos van onze honingraatlongen.

Willen we niet allemaal met rust gelaten worden?