A Clown and His Pipe - Hands Like Houses

There’s better ways for us to waste our days

Than returning stares that we borrowed for too long

For too long, swallowed up by an empty page

What starvation feeds you, devourer?

Of the words of a thousand authors and poets alike

Wells have emptied to wet your thirst

So I’ll shake down to the last, a drop of fluency

Just to carve ink into these precious words

To dedicate a thought in desperation

We could light a fire and forge a silver tongue

And drawn beneath our blunt remarks

Fashioned from all of our meaningless change

What would it take

To pry these ragged teeth, to tear these jaws apart?

What would it prove

To wrench them from my heels, to shed them from my heart?

Swallowing swords, sharpened by turning cheeks between blows

I feel this is better left a performers art

It’s a narrow throat that keeps a razor’s edge from the heart

I’d rather not speak in tongues, but I’ll make every breath

I’ll make every breath a piper, charming flames

Singing and dancing, oh, out from their smoldering bed

We could light a fire and forge a silver tongue

And drawn beneath our blunt remarks

Fashioned from all of our meaningless change

What would it take

To pry these ragged teeth, to tear these jaws apart?

What would it prove

To wrench them from my heels, to shed them from my heart?

(Swallow the pen, devour the sword)

Swallow the pen, now I devour the sword

Inhale the proverbs whole

Spinning on static, gouged before the peak

Oh, in this chaos of frequencies it’s so hard to speak

Now it’s so hard to speak

This noise is nameless, it’s stumbling like a beggar

Desperate for some kind of change

We could light a fire and forge a silver tongue

And drawn beneath our blunt remarks

Fashioned from all of our meaningless change

What would it take

To pry these ragged teeth, to tear these jaws apart?

What would it prove

To wrench them from my heels, to shed them from my heart?

Er zijn betere manieren om onze dagen te verspillen

Dan terugkerende blikken die we te lang hebben geleend

Te lang opgeslokt door een lege pagina

Welke honger voedt je, verslinder?

Van de woorden van duizend schrijvers en dichters

Putten zijn geleegd om je dorst te lessen

Dus ik schud tot het laatst, een druppel vloeiendheid

Gewoon om inkt in deze kostbare woorden te kerven

Om een ​​gedachte te wijden in wanhoop

We kunnen een vuur aansteken en een zilveren tong smeden

En getekend onder onze botte opmerkingen

Gevormd door al onze betekenisloze veranderingen

Wat zou er voor nodig zijn?

Om deze rafelige tanden los te wrikken, om deze kaken uit elkaar te scheuren?

Wat zou het bewijzen?

Om ze van mijn hielen te rukken, om ze uit mijn hart te werpen?

Zwaarden slikken, geslepen door wangen te draaien tussen de slagen door

Ik vind dat dit beter een artiest kan blijven

Het is een smalle keel die een scheermesje van het hart afhoudt

Ik spreek liever niet in tongen, maar ik zal elke adem halen

Ik zal van elke ademhaling een pijper maken, charmante vlammen

Zingen en dansen, oh, uit hun smeulende bed

We kunnen een vuur aansteken en een zilveren tong smeden

En getekend onder onze botte opmerkingen

Gevormd door al onze betekenisloze veranderingen

Wat zou er voor nodig zijn?

Om deze rafelige tanden los te wrikken, om deze kaken uit elkaar te scheuren?

Wat zou het bewijzen?

Om ze van mijn hielen te rukken, om ze uit mijn hart te werpen?

(Slik de pen, verslind het zwaard)

Slik de pen, nu verslind ik het zwaard

Adem de spreekwoorden heel in

Draaien op statisch, gekerfd voor de piek

Oh, in deze chaos van frequenties is het zo moeilijk om te spreken

Nu is het zo moeilijk om te praten

Dit geluid is naamloos, het strompelt als een bedelaar

Wanhopig op zoek naar een soort van verandering

We kunnen een vuur aansteken en een zilveren tong smeden

En getekend onder onze botte opmerkingen

Gevormd door al onze betekenisloze veranderingen

Wat zou er voor nodig zijn?

Om deze rafelige tanden los te wrikken, om deze kaken uit elkaar te scheuren?

Wat zou het bewijzen?

Om ze van mijn hielen te rukken, om ze uit mijn hart te werpen?