the drifter - guardin

Lost boy, hoping I find my way home

Lost sight of why I’m here and where the fuck I should go

One hundred twenty miles from my area code

Spilt Whiskey on my shirt inside this evergreen home

Might tumble down and fall beneath the thick of the mist

A silhouette sat in the distance comes and swings with a miss

I climb trees just to save myself from what could’ve been

And hide high upon this mountain with a pad and a pen

The drifter lives down the road

And if he follows me home

Then I’ll pack everything and leave till I know

That I am safe beside my company, although he’s below

And then he’ll gut me like a pig and leave my bones to the crows

And this time I’ve convinced myself that I’m gonna die

Oh, I don’t think that it’s alright, but I’ll just pray to the sky

I’ll find a god in what I sing and sing it every night

And maybe time will tell my story, I won’t put up a fight

'Cause fear leads me towards destruction

Crippled, unable to function

Full of unwanted assumptions

Petrified by my consumptions

Used to hide along the meadow

And now I practice my falsetto

I’ve been like this from the get-go

I don’t ever wanna let go

The walls we build hide all the bodies

Of everyone who lives inside me

Verloren jongen, in de hoop dat ik de weg naar huis vind

Uit het oog verloren waarom ik hier ben en waar ik verdomme heen moet

Honderdtwintig mijl van mijn netnummer

Whisky gemorst op mijn shirt in dit altijd groene huis

Kan naar beneden vallen en onder de dikke mist vallen

Een silhouet in de verte komt en zwaait met een misser

Ik klim in bomen om mezelf te redden van wat had kunnen zijn

En verberg je hoog op deze berg met een schrijfblok en een pen

De zwerver woont op de weg

En als hij me naar huis volgt

Dan pak ik alles in en vertrek ik tot ik het weet

Dat ik veilig ben naast mijn bedrijf, hoewel hij beneden is

En dan zal hij me als een varken ingewanden en mijn botten aan de kraaien overlaten

En deze keer heb ik mezelf ervan overtuigd dat ik ga sterven

Oh, ik denk niet dat het goed is, maar ik bid gewoon tot de hemel

Ik zal een god vinden in wat ik zing en zing het elke avond

En misschien zal de tijd mijn verhaal vertellen, ik zal niet vechten

Want angst leidt me naar vernietiging

Verlamd, niet in staat om te functioneren

Vol met ongewenste aannames

Versteend door mijn consumpties

Gebruikt om zich te verbergen langs de weide

En nu oefen ik mijn falsetto

Ik ben vanaf het begin zo geweest

Ik wil nooit loslaten

De muren die we bouwen, verbergen alle lichamen

Van iedereen die in mij leeft