My Dark Reflections of Life and Death - Green Carnation

Pain is self-inflicted, cause is not

I long for my time, long before its due

Tired of resting in despair

Judge me for who I am

Relieve me for what I am

Remember me for what I was

Forgive me for what I became

Where shadows speak of memories

I stand alone in my dark and lonely world

Surrounded by this cold embrace of temptation

White bewinged angel of light

Tempts me to change my life

Come, come to me, she whispers

Longing eyes, she stares through my soul and mind

Wants me to become one of the light

Ah, serpent of lust and lie, where will my path go?

Should I be tempted by the light or should I remain in darkness

All alone, all alone…

Why all this sorrow, why all this confusion?

I was one of thee, why am I left behind?

Hate — fills my mind

Sorrow — breeds my life

But of those I choose, no one is sent out from you

My way will be long, my road will be unknown

Path to eternity, eternity lasts forever

Light of day, day of darkness

I will never be trustfull again…

I am not for you, I am not for those

Not for light, not for life

Farewell to sunlit world

On the dark side we will meet

We will meet again after life…

Time passes slowly

I fade away, life drained

What used to be, what could have been now

I feel no pleasure, only pain

I feed upon my fear of life

Trapped in agony and despair

Anguish of the night

I will meet you again

On the other side…

Pijn is zelf toegebracht, de oorzaak is dat niet

Ik verlang naar mijn tijd, lang voordat het moet

Moe van het rusten in wanhoop

Beoordeel me om wie ik ben

Ontlast me voor wat ik ben

Herinner me voor wat ik was

Vergeef me wat ik ben geworden

Waar schaduwen spreken van herinneringen

Ik sta alleen in mijn donkere en eenzame wereld

Omringd door deze koude omhelzing van verleiding

Witte bevleugelde engel van het licht

Verleidt me om mijn leven te veranderen

Kom, kom naar me toe, fluistert ze

Verlangende ogen, ze staart door mijn ziel en geest

Wil dat ik een van de lichtjes word

Ah, slang van lust en leugen, waar zal mijn pad heen gaan?

Moet ik me laten verleiden door het licht of moet ik in het duister blijven?

Helemaal alleen, helemaal alleen...

Waarom al dit verdriet, waarom al deze verwarring?

Ik was een van jullie, waarom ben ik achtergelaten?

Haat — vult mijn geest

Verdriet — kweekt mijn leven

Maar van degenen die ik kies, wordt er niemand van je weggestuurd

Mijn weg zal lang zijn, mijn weg zal onbekend zijn

Pad naar de eeuwigheid, de eeuwigheid duurt voor altijd

Licht van de dag, dag van de duisternis

Ik zal nooit meer te vertrouwen zijn...

Ik ben niet voor jou, ik ben niet voor degenen

Niet voor het licht, niet voor het leven

Afscheid van de zonovergoten wereld

Aan de donkere kant zullen we elkaar ontmoeten

We zullen elkaar na het leven weer ontmoeten...

De tijd verstrijkt langzaam

Ik vervaag, het leven is uitgeput

Wat was, wat had nu kunnen zijn

Ik voel geen plezier, alleen pijn

Ik voed me met mijn angst voor het leven

Gevangen in doodsangst en wanhoop

Angst van de nacht

Ik zal je weer ontmoeten

Aan de andere kant…