Kuća Slomljenog Srca - Goran Karan

Jos ponekad pomislim

da sam s tobom

jos pred Bogom

dijelimo zlo i dobro

jos ti stoje kovcezi poluprazni

i ti, mila, jos si tu, k’o po kazni

Medju nama pustinja

k’o na dlanu

svaka rijec nam otvara

novu ranu

ja bih da te dodirnem

da te vratim

ne znam kako, reci mi Ovo je kuca slomljenog srca

samo joj tuga na vrata kuca

milijun suza u nju se slilo

ma briga tebe, lako ti bilo

ovo je kuca slomljenog srca

Ujutro se probudim, tebe nema

pokraj mene usnula druga zena

gdje je moja jedina

koja umije, svaki pogled

da razumije

Ik denk nog wel eens

dat ik bij je ben

nog steeds voor God

we delen kwaad en goed

je doodskisten zijn nog half leeg

en jij, schat, bent er nog steeds, als bij straf

De woestijn tussen ons

als in de palm van je hand

elk woord gaat voor ons open

een nieuwe wond

Ik zou je willen aanraken

om je terug te brengen

Ik weet niet hoe, vertel me dit is een huis met een gebroken hart

alleen verdriet klopt op haar deur

een miljoen tranen stroomden haar binnen

Het kan me niet schelen, het was makkelijk voor jou

dit is het huis van een gebroken hart

Ik word wakker in de ochtend, je bent weg

een andere vrouw viel naast me in slaap

waar is mijn enige

wie kan, elke look

begrijpen