комната - гнилаялирика

Каждый день я вижу звезды

Они светят, но не греют

Ты пришлешь мне happy birthday,

Но ответить не сумею

Вновь, эй

Ведь мне так давно больно

Вижу в окно скольким

На меня все равно, да и только

Впрочем не важно, я и бумажки

Твои одноклашки как серые башни

Я вряд ли не каждый, но пою про ромашки

И за это достоин стать твоей подружкой в одноэтажке

Назови меня апрелем

И пусть я буду не прав, что не верю

Всем твоим словам, что я лучше других

Что я твой лучший друг, что такой один я

Белым песком что под солнцем лежит

Я размешиваю прах любви

И как не досадно уже не могу уйти

Стенами да бетонными

Окольцую дом наш забитыми окнами

Долго ли просижу я в комнате

Глазами бездонными глядя на тебя

Стенами да бетонными

Окольцую дом наш забитыми окнами

Долго ли просижу я в комнате

Глазами бездонными глядя на тебя

Все что нас держит это комната правда?

Как бы не так, городской полумрак до руки пятьдесят шагов

Тут дело в другом, тут дело в твоих глазах

Коль унесет в море ветром

Я буду помнить о тебе там

О твоем теле раздетом

Что пахнет вишней и бредом

Снова мой др, снова твой емейл

Снова твой портрет в моей спальне на стене

Белым песком что под солнцем лежит

Я размешиваю прах любви

И как не досадно уже не могу уйти

Стенами да бетонными

Окольцую дом наш забитыми окнами

Долго ли просижу я в комнате

Глазами бездонными глядя на тебя

Стенами да бетонными

Окольцую дом наш забитыми окнами

Долго ли просижу я в комнате

Глазами бездонными глядя на тебя

Elke dag zie ik de sterren

Ze glanzen, maar worden niet warm

Je stuurt me een gelukkige verjaardag,

Maar ik kan niet antwoorden

Nogmaals, hé

Omdat ik al zo lang pijn heb

Ik zie door het raam hoeveel

Het kan me niet schelen, en alleen

Het maakt echter niet uit, ik en de kranten

Je klasgenoten zijn als grijze torens

Ik ben bijna iedereen, maar ik zing over madeliefjes

En hiervoor verdien ik het om je vriendin te worden in een gebouw van één verdieping

bel me april

En laat me het mis hebben dat ik niet geloof

Op al je woorden dat ik beter ben dan anderen

Dat ik je beste vriend ben, dat ik de enige ben

Wit zand dat onder de zon ligt

Ik roer de as van liefde

En hoe vervelend ik ook niet weg kan

Muren en beton

Ik zal ons huis bellen met verstopte ramen

Hoe lang blijf ik in de kamer?

Met bodemloze ogen naar je kijken

Muren en beton

Ik zal ons huis bellen met verstopte ramen

Hoe lang blijf ik in de kamer?

Met bodemloze ogen naar je kijken

Alles wat we hebben is de kamer, toch?

Hoe dan ook, de stadsschemering is vijftig stappen naar de hand

Het is hier anders, het zit in jouw ogen

Kohl zal door de wind de zee in blazen

Ik zal je daar herinneren

Over je ontklede lichaam

Wat ruikt naar kersen en delirium

Nogmaals mijn vriend, nogmaals je e-mail

Weer jouw portret in mijn slaapkamer aan de muur

Wit zand dat onder de zon ligt

Ik roer de as van liefde

En hoe vervelend ik ook niet weg kan

Muren en beton

Ik zal ons huis bellen met verstopte ramen

Hoe lang blijf ik in de kamer?

Met bodemloze ogen naar je kijken

Muren en beton

Ik zal ons huis bellen met verstopte ramen

Hoe lang blijf ik in de kamer?

Met bodemloze ogen naar je kijken