Постеры - ТЕППО, гнилаялирика

Холодный кафель знает запах гордости и страсти

Постеры на стенах знают кем же мы не стали

Мы не стали, мы не стали, мы не стали, живыми для них

Лежу в бездонной квартире, в бездонной квартире

Как волос, тонкая нить рёбра внутри обтянет кольями вниз

И гарротою впившись

Она вкрапляет историю, где огонь — моя кровь

Где кокон — мой дом.

Оковы, как поводок

Знаешь, я не рождён быть Ахиллесом

Погребён под своим пеплом

Стрелы не в пяте, а в сердце

Мой милый дьявол без одежды

Греет свою смерть так нежно, разбивая об пол всё

Кафель знает запах гордости и страсти

Постеры на стенах знают кем же мы не стали

Мы не стали, мы не стали, мы не стали, живыми для них

Кафель знает запах гордости и страсти

Постеры на стенах знают кем же мы не стали

Мы не стали, мы не стали, мы не стали, живыми для них

На моей стене повешены герои, которых во мне нет

В тёмном чулане, приглушенный мной свет

В нём сидит ничем не обросший мой скелет

Как бы не ходил далеко все те годы

Как похоронный марш в молоко

Вера в то, что однажды прекратится этот шторм

Не видя капли света из-за монолитных штор

Она приползёт ко мне со спины

Скажет: «Время кончилось, тебе пора»

Совсем не такими были постеры

Зато каждый герой на них тоже умирал

Кафель знает запах гордости и страсти

Постеры на стенах знают кем же мы не стали

Мы не стали, мы не стали, мы не стали, живыми для них

Кафель знает запах гордости и страсти

Постеры на стенах знают кем же мы не стали

Мы не стали, мы не стали, мы не стали, живыми для них

Koude tegels kennen de geur van trots en passie

Posters aan de muren weten wie we niet zijn

Dat deden we niet, dat deden we niet, we werden niet levend voor hen

Ik lig in een bodemloos appartement, in een bodemloos appartement

Net als een haar, past een dunne draad van de rib aan de binnenkant met de staken naar beneden

En garrotte drinken

Ze vermengt de geschiedenis waar het vuur mijn bloed is

Waar de cocon mijn thuis is.

Sluiten als een riem

Je weet dat ik niet geboren ben om Achilles te zijn

Begraven onder je as

Pijlen niet in de hiel, maar in het hart

Mijn schattige duivel zonder kleren

Hij verwarmt zijn dood zo zacht, alles op de grond brekend

De tegel kent de geur van trots en passie

Posters aan de muren weten wie we niet zijn

Dat deden we niet, dat deden we niet, we werden niet levend voor hen

De tegel kent de geur van trots en passie

Posters aan de muren weten wie we niet zijn

Dat deden we niet, dat deden we niet, we werden niet levend voor hen

Er hangen helden aan mijn muur die ik niet heb

In een donkere kast, het licht gedimd door mij

Daarin zit mijn onvolwassen skelet

Hoe ver ik ook ben gegaan al die jaren

Als een rouwmars in melk

Geloof dat deze storm op een dag zal stoppen

Geen druppel licht zien door monolithische gordijnen

Ze zal van achteren naar me toe kruipen

Hij zal zeggen: "De tijd is om, je moet gaan"

Zo waren de posters helemaal niet

Maar elke held stierf ook op hen

De tegel kent de geur van trots en passie

Posters aan de muren weten wie we niet zijn

Dat deden we niet, dat deden we niet, we werden niet levend voor hen

De tegel kent de geur van trots en passie

Posters aan de muren weten wie we niet zijn

Dat deden we niet, dat deden we niet, we werden niet levend voor hen