Elegy - Globus

You never bent, you always stood

Could plainly tell the trees from wood

You knew to part the wrong from right

To coax the darkness into light

You took me in when hope was lost

You paid with no regard for cost

You gave your time, you always found

A way to keep my feet on the ground

You never broke, you always healed

And favored need above appeal

You came, you saw, you mended foes

An altruistic dynamo

Now this endless elegy

It sings to you

My tormented memory

It yearns for

You never sold what can’t be bought

Your majesty just can’t be taught

You always stood on moral ground

Provided hope when none was found

You always gave with pure intent

Regardless of the money spent

You propped me up on broken feet

And spread my wings so they could beat

And now this endless elegy

It breaks my heart

Your eternal memory

Tears me apart

In your mourning

Feel my wind blowing down

My love shines

Through the light of your darkness

And now this endless elegy

It praises you, it sings for you

Never ending memory

It yearns for you, it lives for you

You soldier on, you don’t give in

Keep pushing water up a hill

You brought this heart back from the brink

And gave this thirsty soul a drink

From dust to dust, we live, we die

Before we’ve grown we’re out of time

And now you’re gone while justice cries

I bury you with no goodbyes

God has let you down

God has let you down

God has let you down

And now this endless elegy

God has let you down

Never ending memory

And now this endless elegy

Your eternal memory

Je boog nooit, je stond altijd

Kon de bomen duidelijk van hout onderscheiden

Je wist het goede van het verkeerde te scheiden

Om de duisternis naar het licht te lokken

Je nam me op toen de hoop verloren was

U heeft betaald zonder rekening te houden met kosten

Je gaf je tijd, je vond altijd

Een manier om met beide voeten op de grond te blijven

Je brak nooit, je genas altijd

En bevoordeelde behoefte boven beroep

Je kwam, je zag, je herstelde vijanden

Een altruïstische dynamo

Nu deze eindeloze elegie

Het zingt voor je

Mijn gekwelde herinnering

Het verlangt naar

Je hebt nooit verkocht wat niet kan worden gekocht

Uwe majesteit kan gewoon niet worden onderwezen

Je stond altijd op morele grond

Hoop gegeven toen er geen werd gevonden

Je gaf altijd met pure intentie

Ongeacht het uitgegeven geld

Je steunde me op gebroken voeten

En spreid mijn vleugels zodat ze kunnen verslaan

En nu deze eindeloze elegie

Het breekt mijn hart

Je eeuwige herinnering

Tranen me uit elkaar

In je rouw

Voel mijn wind naar beneden waaien

Mijn liefde schijnt

Door het licht van je duisternis

En nu deze eindeloze elegie

Het prijst je, het zingt voor je

Nooit eindigende herinnering

Het verlangt naar jou, het leeft voor jou

Je vecht door, je geeft niet toe

Blijf water een heuvel op duwen

Je bracht dit hart terug van de rand

En gaf deze dorstige ziel een drankje

Van stof tot stof, we leven, we sterven

Voordat we zijn gegroeid, hebben we geen tijd meer

En nu ben je weg terwijl justitie huilt

Ik begraaf je zonder afscheid

God heeft je in de steek gelaten

God heeft je in de steek gelaten

God heeft je in de steek gelaten

En nu deze eindeloze elegie

God heeft je in de steek gelaten

Nooit eindigende herinnering

En nu deze eindeloze elegie

Je eeuwige herinnering