Tränen? - Vielleicht - Gitte Haenning

Ich hab beinah 30 Jahre gebraucht

um zu sein, wie ich eigentlich bin

30 Jahre lang hab ich auf andr’e geschielt

um zu sein, wie die anderen sind.

Du hast die Träume zerschlagen

Ich muss mich bedanken,

denn jetzt bin ich wach.

Seit das Glas, das so lang zwischen mir

und der Welt stand,

auf einmal zu Scherben zerbrach.

Ja, ich muss raus.

Halt mich nicht auf.

Jetzt hol ich alles nach.

Tränen?

— vielleicht.

doch der Grund bist nicht du.

Ich wein aus Trotz und vor Glück.

Tränen?

— vielleicht.

Doch ich weiss,

was ich tu'.

Ich seh nicht einmal zurück.

Aus Fehlern lernt man.

Vom Schmerz erwacht man.

Ich hab beinahe 30 Jahre gebraucht,

um zu tun, was ich eigentlich will.

30 Jahre lang hab ich die Brave gespielt,

ich war angepasst, folgsam und still.

Ich weiss, du willst nur mein Bestes,

doch eben mein Bestes behalt ich für mich.

Und du wirst es erst langsam begreifen,

du glaubst ja noch immer,

ich sterb ohne dich.

Doch ich muss raus.

Halt mich nicht auf.

Jetzt hol ich alles nach.

Tränen?

— vielleicht.

doch der Grund bist nicht du.

Ich wein aus Trotz und vor Glück.

Tränen?

— vielleicht.

Doch ich weiss,

was ich tu'.

Ich seh nicht einmal zurück.

Aus Fehlern lernt man.

Vom Schmerz erwacht man.

Ich hab beinahe 30 Jahre gebraucht,

um zu tun, was ich eigentlich will.

30 Jahre lang hab ich die Brave gespielt,

ich war angepasst, folgsam und still.

Ich weiss, du willst nur mein Bestes,

doch eben mein Bestes behalt ich für mich.

Und du wirst es erst langsam begreifen,

du glaubst ja noch immer,

ich sterb ohne dich.

Het heeft me bijna 30 jaar gekost

om te zijn wie ik werkelijk ben

30 jaar lang keek ik naar andere mensen

te zijn zoals de anderen zijn.

Je hebt de dromen verbrijzeld

Ik moet je bedanken,

Want nu ben ik wakker

Sinds het glas dat zo lang tussen mij zit

en de wereld stond

plotseling in stukken gebroken.

ja ik moet naar buiten

hou me niet tegen

Ik ga nu alles inhalen.

Tranen?

- misschien.

maar de reden ben jij niet.

Ik huil van verzet en geluk.

Tranen?

- misschien.

Ja dat weet ik,

Wat ik doe

Ik kijk niet eens achterom.

Van fouten leer je.

Je wordt wakker van de pijn.

Het heeft me bijna 30 jaar gekost

doen wat ik eigenlijk wil.

30 jaar lang speelde ik de Brave

Ik was aangepast, gehoorzaam en stil.

Ik weet dat je alleen het beste van me wilt

maar ik hou mijn best voor mezelf.

En je zult het maar langzaam begrijpen

je gelooft nog steeds

ik sterf zonder jou

Maar ik moet eruit.

hou me niet tegen

Ik ga nu alles inhalen.

Tranen?

- misschien.

maar de reden ben jij niet.

Ik huil van verzet en geluk.

Tranen?

- misschien.

Ja dat weet ik,

Wat ik doe

Ik kijk niet eens achterom.

Van fouten leer je.

Je wordt wakker van de pijn.

Het heeft me bijna 30 jaar gekost

doen wat ik eigenlijk wil.

30 jaar lang speelde ik de Brave

Ik was aangepast, gehoorzaam en stil.

Ik weet dat je alleen het beste van me wilt

maar ik hou mijn best voor mezelf.

En je zult het maar langzaam begrijpen

je gelooft nog steeds

ik sterf zonder jou