Mrs. Noia - Gianluca Grignani

Mrs. Noia, Mrs. Noia

Tu che stai seduta là

Ne signora, ne bambina, ma tu lo sai perché sei qua!

E' che a volte io, non so, mi sento solo

Così all’improvviso appari tu

Perché io con te non cado ma neanche volo

E allora sai che noia che è!

E va beh, sì sarai di compagnia, però sei una malattia

Con te è come sopravvivere ed io voglio uscirne fuori

Perché il mondo sai è a colori

E lì non esisti più, neanche tu

Mrs. Noia, Mrs. Noia

Tu e i tuoi capelli d’oro

Vuoi distruggermi la vita, guarda non ti ho mai tradita!

E' che a volte io lo so mi sento solo

Così all’improvviso arrivi tu

Perché io con te non cado ma neanche volo

E allora sai che noia che è!

E va beh, quasi quasi vado via

Passo lì per casa sua, che con lei riesco a sorridere

Perché devo uscirne fuori, perché il mondo sai &egrae;

a colori

E lì non esisti più

Mrs. Noia, Mrs. Noia

Ma perché non sei sparita

Come ha fatto, Mrs. Noia

Ogni altra mia ferita!

E va beh, sì sarai di compagnia, però sei una malattia

Con te è come sopravvivere

Mrs. Noia

Tu che stai seduta la

Né signora né bambina, tu lo sai perché sei qua

Mrs. Noia

Tu e i tuoi capelli d’oro vuoi distruggermi la vita

Ma guarda che ci sei già riuscita

Mevrouw Verveling, mevrouw Verveling

Jij zit daar

Noch dame noch kind, maar je weet waarom je hier bent!

Alleen voel ik me soms, ik weet het niet, eenzaam

Dus ineens kom je tevoorschijn

Want ik val niet met je mee, maar ik vlieg niet eens

En dan weet je hoe saai het is!

Oké, ja, je zult gezelschap zijn, maar je bent een ziekte

Bij jou is het overleven en ik wil eruit

Omdat je weet dat de wereld in kleur is

En daar besta je niet meer, jij ook niet

Mevrouw Verveling, mevrouw Verveling

Jij en je gouden haar

Je wilt mijn leven vernietigen, kijk, ik heb je nooit verraden!

Alleen weet ik soms dat ik me alleen voel

Dus ineens kom je aan

Want ik val niet met je mee, maar ik vlieg niet eens

En dan weet je hoe saai het is!

En oké, ik ga bijna weg

Ik passeer haar huis, waar ik met haar mee kan lachen

Waarom moet ik eruit, want de wereld die je kent & egrae;

gekleurd

En daar besta je niet meer

Mevrouw Verveling, mevrouw Verveling

Maar waarom ben je niet verdwenen?

Hoe ging het, mevrouw Boredom?

Elke andere wond van mij!

Oké, ja, je zult gezelschap zijn, maar je bent een ziekte

Met jou is het alsof je overleeft

mevrouw verveling

Jij zit daar

Noch dame noch kind, je weet waarom je hier bent

mevrouw verveling

Jij en je gouden haar willen mijn leven vernietigen

Maar kijk, je hebt het al gedaan