Сосны шумят - Георгий Абрамов

Над полотняной палаткой

Старые сосны шумят…

Младший сержант на трёхрядке

Песней растрогал солдат.

Каждый свой край вспоминает,

Дом, где родился и рос,

И про себя в этот час повторяет

Имя, что в сердце унёс.

Ветер в заречных покосах

Скошенной пахнет травой…

Про васильки в русых косах

Вспомнил солдат молодой.

Вспомнил глаза голубые,

Зори в родимом краю.

Вспомнил о том, как сказал ей впервые

Нежное слово «люблю».

Каждому вспомнилась снова

Та, что в разлуке родней.

В службе солдатской суровой

Сердцу с любовью теплей.

Над полотняной палаткой

Гаснет багряный закат…

Вечером тихим играет трёхрядка,

Старые сосны шумят…

Boven de canvas tent

De oude dennen ritselen...

Junior sergeant op drie rijen

Song raakte de soldaten.

Elke regio herinnert zich

Het huis waar ik ben geboren en opgegroeid

En hij herhaalt zichzelf op dit uur

De naam die wegnam in het hart.

Wind in riviermaaien

Het ruikt naar gemaaid gras...

Over korenbloemen in blonde vlechten

Ik herinnerde me een jonge soldaat.

Ik herinner me blauwe ogen

Dageraad in het geboorteland.

Ik herinnerde me hoe ik het haar voor het eerst vertelde

Zoet woord "Ik hou van je".

Iedereen herinnerde het zich weer

Degene die is gescheiden van familieleden.

In dienst van de hardvochtige van een soldaat

Warmer hart met liefde.

Boven de canvas tent

Karmozijnrode zonsondergang vervaagt...

's Avonds speelt een drierij rustig,

De oude dennen ritselen...