Лесная девушка - Георг Отс

Хвоя с листьями сомкнулась в вышине,

И смола, как капли солнца на сосне.

Мягкий мох, как будто сказочный ковёр,

Синей ласкою полны глаза озёр.

Эта роща тёплым летом и весной

Часто кажется мне девушкой лесной.

Ветви, лес, в нём столько света и тепла,

Старый дуб, здесь чудо — девица жила,

И взволнованная шепчет мне листва,

Что века прошли, волшебница жива.

Эта девушка чудесной красоты,

Это ты, моя родная, это ты.

Здесь одною тобою дышит всё вокруг,

Блеск берёзовых ветвей, как трепет рук.

Ты не требовала верности моей,

Потому я всех нежней и всех верней.

De naalden met bladeren gesloten in de lucht,

En hars, als druppels van de zon op een dennenboom.

Zacht mos, als een feeëntapijt,

De ogen van de meren zijn vol blauwe streling.

Dit bos in warme zomer en lente

Vaak lijkt het me een bosmeisje.

Takken, bos, het heeft zoveel licht en warmte,

Oude eik, hier is een wonder - een meisje leefde,

En het opgewonden gebladerte fluistert tegen me,

Die eeuwen zijn verstreken, de tovenares leeft.

Dit meisje van prachtige schoonheid,

Jij bent het, mijn liefste, jij bent het.

Hier ademt alles om je heen met je mee,

Glitter van berkentakken, als het trillen van handen.

Je hebt mijn trouw niet geëist,

Daarom ben ik teder en trouwer dan allen.