Infinity & Gloom - Gatherers

Uprooted all the flowers, we burned the clothes we couldn’t take

We threw our bodies to the rocks below and prayed to God

But God looked the other way

There’s a pill at the bottom that we swallow every day

And our love is an orphanage where the children have no names

As I pulled you out from the water, reborn in the mud

I died in the bloom of nothing sacred

I opened my arms and painted you and me as crooked shapes

The final touch;

I ate my heart out 'til my stomach ached

Perched on the tip of your tongue yet still I want the taste when you say

«Oh, inevitable doom!»

Such beautiful gloom

My infinite you

Our infinite blue

Alle bloemen ontworteld, we hebben de kleren verbrand die we niet konden nemen

We gooiden onze lichamen naar de rotsen beneden en baden tot God

Maar God keek de andere kant op

Er zit een pil onderaan die we elke dag doorslikken

En onze liefde is een weeshuis waar de kinderen geen namen hebben

Toen ik je uit het water trok, herboren in de modder

Ik stierf in de bloei van niets heiligs

Ik opende mijn armen en schilderde jou en mij als kromme vormen

De laatste hand;

Ik at mijn hart uit tot mijn maag pijn deed

Zit op het puntje van je tong en toch wil ik de smaak als je zegt

«O, onvermijdelijk onheil!»

Zo'n mooie somberheid

Mijn oneindige jij

Ons oneindig blauw