Ann Liv Young - Gatherers

You are a picture of a room with no people in it

And there is rot behind the walls

And the bulbs have long died out

You are a moment in my mind, played out in perfect harmony

But the needle misaligns and your words never quite add up

Small talk with no recollection of the ones you’ve lost

A letterhead without a name

The buzzing of the vacancy sign, sings until you’re comatose

An empty bed pressed with your silhouette and tessellated accidents

(Unwinding, unwinding)

A circle on a map with no address, a tear in you that widens in degrees

(Unwinding, unwinding)

But I digress, I digress, I digress

(Unwinding, unwinding)

Please, forget me

Oh you’re a mess I’m can not mend

And I’m running out of thread

Now we’re fading by the law of diminishing regrets

Nothing brings you back

You’re a date and time I penned on the inside of my hand

Too weathered to make sense of

Forget me

Je bent een foto van een kamer zonder mensen erin

En er is rot achter de muren

En de bollen zijn al lang uitgestorven

Je bent een moment in mijn gedachten, gespeeld in perfecte harmonie

Maar de naald is niet goed uitgelijnd en je woorden kloppen nooit helemaal

Small talk zonder te herinneren aan degenen die je bent kwijtgeraakt

Een briefhoofd zonder naam

Het zoemen van het vacaturebord, zingt tot je in coma bent

Een leeg bed met je silhouet en mozaïekpatroontjes

(Ontwikkelen, afwikkelen)

Een cirkel op een kaart zonder adres, een traan in jou die in graden groter wordt

(Ontwikkelen, afwikkelen)

Maar ik dwaal af, ik dwaal af, ik dwaal af

(Ontwikkelen, afwikkelen)

Vergeet me alsjeblieft

Oh je bent een puinhoop die ik niet kan herstellen

En ik heb bijna geen draad meer

Nu vervagen we door de wet van afnemende spijt

Niets brengt je terug

Je bent een datum en tijd die ik op de binnenkant van mijn hand heb geschreven

Te verweerd om te begrijpen

Vergeet me