Inga Litimor - Gåte

Inga Litimor på handkvern i kongsgarden mol

Og kvad dei små visone av ljos og liv og sol

-aldri nokon kunne kvea som ho Litimor den unge og den vene

Då gjekk det bod at Inga må trø for kongjens stol

Og kveda alt som lyser av liv og ljos og sol

Ho kom seg til kongshall i skor frå finnegarn

Med hjartebank i bringa det bar for kongjen fram

«Fribore namn og æra deg kongjen gjeva vil;

No, Inga, kan du syngje som best det høver til.»

«Takk, stor er kongjens æra, song fugelen på kvist;

Men betre være elska, veit mannebarnet visst.»

«So høyr eit ord, mitt siste: Eg byd deg brudelin

Det er den unge kongjen som sjølv må verta din.»

«Men då må kongjen veta han ikkje skjemmast tarv;

For eg er kongjedotter, og han sit i min arv.»

Og der vart vigsle-veitsla, og songen auka på

Og hev’kje nyst dei slutta, så varer det endå

Inga Litimor op handmolen in kongsgarden mol

En wat de kleine visioenen van licht en leven en zon

-nooit kon iemand kvea als ho Litimor de jonge en de ader

Toen gebeurde het dat Inga moest geloven in de stoel van de koning

En verbrand alles wat schijnt met leven en licht en zon

Ze kwam naar de koningszaal in schoenen gemaakt van vingaren

Met een hartklopping in zijn borst was het tijd voor de koning om naar voren te komen

« Fribore noem en eer u de koning Gjeva zal;

Nou, Inga, je kunt zo goed mogelijk zingen."

«Dank u, geweldig is het tijdperk van de koning, zing de vogel op de twijg;

Maar beter liefde zijn, weet het mannelijke kind zeker."

"Dus hoor een woord, mijn laatste: ik bied je bruidslinnen aan

Het is de jonge koning die voor je moet zorgen."

'Maar dan moet de koning weten dat hij zich niet schaamt;

Want ik ben de koningsdochter en hij is in mijn erfdeel."

En daar was de huwelijksceremonie, en het lied nam toe

En wat de uitkomst ook is, het gaat nog steeds goed