Britten: War Requiem, Op. 66 - Libera me - Галина Вишневская, Peter Pears, Dietrich Fischer-Dieskau

Libera me, Domine, de morte aeterna

In die illa tremenda:

Quando coeli movendi sunt et terra:

Dum veneris judicare saeculum per ignem

Tremens factus sum ego, et timeo

Dum discussio venerit, atque ventura ira

Libera me, Domine, de morte aeterna

Quando coeli movendi sunt i terra

Dies illa, dies irae, calamitatis

Et miseriae, dies magna et amara valde

Libera me, Domine

It seems that out of battle I escaped

Down some profound dull tunnel, long since scooped

Through granites which titanic wars had groined

Yet also there encumbered sleepers groaned

Too fast in thought or death to be bestirred

Then, as I probed them, one sprang up, and stared

With piteous recognition in fixed eyes

Lifting distressful hands as if to bless

And no guns thumped, or down the flues made moan

«Strange friend,» I said, «here is no cause to mourn.»

«None», said the other, «save the undone years

The hopelessness.

Whatever hope is yours

Was my life also;

I went hunting wild

After the wildest beauty in the world

For by my glee might many men have laughed

And of my weeping something had been left

Which must die now.

I mean the truth untold

The pity of war, the pity war distilled

Now men will go content with what we spoiled

Or, discontent, boil boldly, and be spilled

They will be swift with swiftness of the tigress

None will break ranks, though nations trek from progress

Miss we the march of this retreating world

Into vain citadels that are not walled

Then, when much blood had clogged their chariot-wheels

I would go up and wash them from sweet wells

Even from wells we sunk too deep for war

Even from the sweetest wells that ever were

I am the enemy you killed, my friend

I knew you in this dark;

for so you frowned

Yesterday through me as you jabbed and killed

I parried;

but my hands were loath and cold

Let us sleep now»

{BOYS AND CHORUS AND SOPRANO]

In paridisum deducant te Angeli;

In tuo adventu suscipiant te Martyres

Et perducant te in civitatem sanctam

Jerusalem.

Chorus Angelorum te suscipiat

Et cum Lazaro quondam paupere aeternam

Habeas requiem

Requiem aeternam dona eis, Domine:

Et lux perpetua luceat eis

In paridisum deducant te Angeli;

In tuo adventu suscipiant te Martyres

Et perducant te in civitatem sanctam

Jerusalem.

Chorus Angelorum te suscipiat

Et cum Lazaro quondam paupere aeternam

Habeas requiem

{TENOR AND BARITONE]

Let us sleep now

Requiescat in pace.

Amen

Libera me, Domine, de morte aeterna

In die illa tremenda:

Quando coeli movendi sunt et terra:

Dum veneris judicare saeculum per ignem

Tremens factus sum ego, et timeo

Dum discussio venerit, atque ventura ira

Libera me, Domine, de morte aeterna

Quando coeli movendi sunt i terra

Dies illa, dies irae, calamitatis

Et miseriae, dies magna et amara valde

Bevrijd mij, Domine

Het lijkt erop dat ik uit de strijd ben ontsnapt

Door een diepe, saaie tunnel, al lang geleden geschept

Door granieten die titanische oorlogen hadden gerimpeld

Maar ook daar kreunden de bezwaarde slapers

Te snel in gedachten of dood om bemoedigd te worden

Toen ik ze onderzocht, sprong er een op en staarde

Met jammerlijke herkenning in vaste ogen

Verontrustende handen opheffen als om te zegenen

En geen geweren bonsden, of kreunen door de rookkanalen

"Vreemde vriend," zei ik, "er is geen reden om te rouwen."

«Geen», zei de ander, «red de ongedaan gemaakte jaren op»

De hopeloosheid.

Welke hoop ook van jou is

Was mijn leven ook;

Ik ging wild jagen

Na de wildste schoonheid ter wereld

Want door mijn vreugde zouden veel mannen hebben gelachen

En van mijn wenen was er iets over gebleven

Die nu moet sterven.

Ik bedoel de onvertelde waarheid

Het medelijden van de oorlog, het medelijden van de oorlog gedistilleerd

Nu zullen mannen tevreden zijn met wat we hebben verwend

Of, ontevredenheid, brutaal koken en gemorst worden

Ze zullen snel zijn met de snelheid van de tijgerin

Niemand zal de gelederen breken, hoewel naties van vooruitgang aftrekken

Missen we de mars van deze zich terugtrekkende wereld

In ijdele burchten die niet ommuurd zijn

Toen, toen veel bloed hun wagenwielen had verstopt...

Ik zou naar boven gaan en ze wassen uit zoete bronnen

Zelfs uit putten die we te diep hebben gezonken voor oorlog

Zelfs uit de zoetste bronnen die er ooit waren

Ik ben de vijand die je hebt gedood, mijn vriend

Ik kende je in dit donker;

want je fronste je wenkbrauwen

Gisteren door mij, terwijl je prikte en doodde

ik pareerde;

maar mijn handen waren walgelijk en koud

Laten we nu slapen»

{JONGENS EN KOOR EN SOPRANO]

In paridisum deducant te Angeli;

In tuo adventu suscipiant te Martyres

Et perducant te in civitatem sanctam

Jeruzalem.

Koor Angelorum te suscipiat

Et cum Lazaro quondam paupere aeternam

Habeas requiem

Requiem aeternam dona eis, Domine:

Et lux perpetua luceat eis

In paridisum deducant te Angeli;

In tuo adventu suscipiant te Martyres

Et perducant te in civitatem sanctam

Jeruzalem.

Koor Angelorum te suscipiat

Et cum Lazaro quondam paupere aeternam

Habeas requiem

{TENOR EN BARITON]

Laten we nu slapen

Rust in vrede.

Amen