Sermon On The Mount - Gabriel Bruce

There’s a storm outside that’s a holding its breath

Waiting to blow but toying with death

By the look in your eyes

You’ve been toying too

Well inside the smoke and still the room

A that jokes and will kill us soon

As you start to resign, the sermon on the mount

Say blessed are those that mourn

They will be comforted soon

But you say it with such scorn

You don’t believe that it’s true

But He is a light, even in death

Who said that living’s about drawing breath?

And sometimes your breath’s too heavy too hold

And it disappears like clouds in the cold

Like clouds in the cold

I woke up bleeding and didn’t know why

The girl in my bed had left in the night

Well I was still swimming in her smell

All in love

I woke up listening to the Calvary {?]

Ungrateful pilgrims gathering

Even without the missing fingers and all extra thumbs

I still played a tune on the violin

Say blessed are those that mourn

They will be comforted soon

But you say it with such scorn

You don’t believe that it’s true

And He is a light, even in death

Who said that living’s about drawing breath?

And sometimes your breath’s too heavy too hold

And it disappears like clouds in the cold

And sometimes those words forged in the pyre

Of the funeral pyre

Of the funeral pyre

Of the funeral pyre

Of the funeral pyre

Of the funeral pyre

Er is een storm buiten die zijn adem inhoudt

Wachten om te blazen, maar spelen met de dood

Door de blik in je ogen

Jij hebt ook gespeeld

Wel in de rook en toch de kamer

Een die grappen maakt en ons snel zal doden

Terwijl je begint af te treden, wordt de preek over de berg

Zeg gezegend zijn zij die treuren

Ze zullen snel getroost worden

Maar je zegt het met zo'n minachting

Je gelooft niet dat het waar is

Maar Hij is een licht, zelfs in de dood

Wie zei dat leven draait om ademhalen?

En soms is je adem te zwaar om vast te houden

En het verdwijnt als wolken in de kou

Als wolken in de kou

Ik werd bloedend wakker en wist niet waarom

Het meisje in mijn bed was 's nachts vertrokken

Nou, ik zwom nog steeds in haar geur

Allemaal verliefd

Ik werd wakker terwijl ik naar de Calvarie luisterde {?]

Ondankbare pelgrims verzamelen

Zelfs zonder de ontbrekende vingers en alle extra duimen

Ik speelde nog steeds een deuntje op de viool

Zeg gezegend zijn zij die treuren

Ze zullen snel getroost worden

Maar je zegt het met zo'n minachting

Je gelooft niet dat het waar is

En Hij is een licht, zelfs in de dood

Wie zei dat leven draait om ademhalen?

En soms is je adem te zwaar om vast te houden

En het verdwijnt als wolken in de kou

En soms zijn die woorden gesmeed in de brandstapel

Van de brandstapel

Van de brandstapel

Van de brandstapel

Van de brandstapel

Van de brandstapel