95 - Fuck the Facts

J’aimerais y être encore.

écouter mon walkman, dans le tapis, ma vielle cassette tapée de FYP.

que j’ai probablement reculée manuellement avec mon crayon mine,

pendant la dernière période de classe.

pour sauver sur les batteries.

et le son du punk garage, me rendre l'écho.

donner la réplique à ce qui m’anime.

et le marathon pour aller voir le plus de show possible.

collectionner les billets et les flyers comme si ils contenaient une partie de

la soirée passée.

et dans le trash, bouger mes 90 livres.

comme si je mesurais 6 pieds et que j'étais bâtie très carrée.

l’insouciance, la naïve conviction qu’il ne peut rien t’arriver.

ne rien penser.

oublier complètement la fin de la soirée.

embrumée.

fumer tellement de pot, ne plus avoir de sous pour manger, ça m’a jamais

dérangé.

être tellement tout le temps high et adorer.

me frotter les mains sur le sapin pour camoufler l’odeur de fumée.

mais qui est-ce que je croyais tromper?

ouvrir une bouteille de vin a 7 heures le matin, ou une virée sur le pouce

pendant laquelle tu oublie de rentrer.

sentir que le monde est devant toi.

la certitude, d'être unique.

perdre la notion du temps, qui a de toute façon de valeur que ce qu’on lui

donnait.

sans pression, sans horaire, se laisser aller à travers.

la journée, la semaine, le temps, jamais mesuré.

c’est sur un son de nostalgie que la porte s’ouvre sur les souvenirs d’une

époque perdue, maintenant loin mais toujours perceptible.

une probable idéalisation du passé, donc les sons plaisants rebondissent au

présent et se conjuguent avec ce moment, ce moment même où nous arrêtons.

Ik zou er graag weer zijn.

luisterend naar mijn walkman, in het tapijt, mijn oude FYP getypte tape.

waarvan ik waarschijnlijk handmatig een back-up heb gemaakt met mijn potlood,

tijdens de laatste lesperiode.

batterijen te besparen.

en het geluid van garagepunk, dat mij weergalmt.

cue wat mij drijft.

en de marathon om zoveel mogelijk shows te zien.

verzamel tickets en flyers alsof ze deel uitmaken van:

afgelopen nacht.

en in de prullenbak, mijn 90 pond verplaatsen.

alsof ik 1.80 meter lang was en erg vierkant gebouwd.

roekeloosheid, de naïeve overtuiging dat je niets kan overkomen.

denk niets.

het einde van de avond volledig vergeten.

mistig.

zoveel wiet roken, geen geld meer hebben om te eten, het stoorde me nooit

verstoort.

wees altijd zo high en hou ervan.

Ik wreef met mijn handen over de boom om de geur van rook te camoufleren.

maar wie dacht ik dat ik voor de gek hield?

open een fles wijn om 7 uur, of een snelle tocht

als je vergeet thuis te komen.

voel dat de wereld voor je ligt.

de zekerheid uniek te zijn.

de tijd uit het oog verliezen, die sowieso meer waard is dan wat je eraan geeft

gaf.

geen druk, geen schema, jezelf laten gaan.

de dag, de week, de tijd, nooit gemeten.

het is met een geluid van nostalgie dat de deur opent naar de herinneringen van een

verloren tijdperk, nu ver weg maar nog steeds merkbaar.

een waarschijnlijke idealisering van het verleden, zodat aangename geluiden terugkaatsen

aanwezig zijn en vervoegen met dit moment, ditzelfde moment waarop we stoppen.