Home - Fuck the Facts

The things I recall;

you killing me twice.

You embalmed my will to speak, all that’s unsaid.

Destroy the love and love my own death.

My roadway, in ruins.

You gave me something for which I never asked.

How can I blame you?

Surrounded by my needs, scared, alone.

Free in a cage, I’m home.

How can I blame you?

They’ll have to drag me kicking and screaming to get me out of here.

This is my tomb, these walls, this space.

You embalmed my will to speak, all that’s unsaid.

Destroy the love.

And when you’ll ache, I’ll ache with you.

If you fall, I’ll reach the ground beneath you.

If you stop breathing, I’ll rest mine too.

When tomorrow comes and brings hope for change, I’ll be there, but will you?

De dingen die ik me herinner;

je vermoordt me twee keer.

Je hebt mijn wil om te spreken gebalsemd, alles wat onuitgesproken is.

Vernietig de liefde en houd van mijn eigen dood.

Mijn rijbaan, in puin.

Je hebt me iets gegeven waar ik nooit om heb gevraagd.

Hoe kan ik het je kwalijk nemen?

Omringd door mijn behoeften, bang, alleen.

Vrij in een kooi, ik ben thuis.

Hoe kan ik het je kwalijk nemen?

Ze zullen me schoppend en schreeuwend moeten slepen om me hier weg te krijgen.

Dit is mijn graf, deze muren, deze ruimte.

Je hebt mijn wil om te spreken gebalsemd, alles wat onuitgesproken is.

Vernietig de liefde.

En als jij pijn hebt, zal ik met jou pijn doen.

Als je valt, bereik ik de grond onder je.

Als je stopt met ademen, laat ik de mijne ook rusten.

Als morgen komt en hoop op verandering brengt, zal ik er zijn, maar jij ook?