Comfort Me - Frida

One two three four

It’s in strange situations

That dreams are laid

Just a look

And they taunt you again

You think how it felt

Then the memory fades

As you enter

The once promised land

He squeezes

Then lets go your hand

Comfort me, comfort me

He sat out of the lamplight

As if to hide

While waiting for who

I’ll never know

He smokes like he means it

To fill what he feels

That’s empty

And nowhere to go

He sighs as he

Breathes me «hello»

Comfort me

He looks right through me

To another face

A smile in his eyes

From another time and place

To feel what it was

That happened then

But he couldn’t take me there

The streets seem familiar

But something’s gone

I watch as he slumbers

To go in search

Of the picture

That fills what he feels

I break into the once long ago

He smiles as he

Breathes her «hello»

Comfort me

He looks right through me

To another face

A smile in his eyes

From another time and place

To feel what it was

That happened then

But he couldn’t take me there

It’s in strange situations

That dreams are laid

Just a thought

And they haunt you again

If you’d known how it felt

Could it be the same

If you’d entered

That once promised land

If it squeezed

Then held on to your hand

Comfort me, comfort me

Een twee drie vier

Het is in vreemde situaties

Dat dromen zijn gelegd

Even kijken

En ze bespotten je weer

Je denkt hoe het voelde

Dan vervaagt de herinnering

Terwijl je binnenkomt

Het eens beloofde land

Hij knijpt

Laten we dan je hand gaan

Troost me, troost me

Hij zat uit het lamplicht

Alsof je je wilt verbergen

In afwachting van wie?

Ik zal het nooit weten

Hij rookt alsof hij het meent

Om te vullen wat hij voelt

Dat is leeg

En nergens heen

Hij zucht als hij

Ademt me «hallo»

Troost mij

Hij kijkt dwars door me heen

Naar een ander gezicht

Een glimlach in zijn ogen

Van een andere tijd en plaats

Om te voelen wat het was

Dat gebeurde toen

Maar hij kon me er niet heen brengen

De straten komen me bekend voor

Maar er is iets weg

Ik kijk hoe hij sluimert

Op zoek gaan

Van de foto

Dat vult wat hij voelt

Ik breek in op het eens lang geleden

Hij glimlacht als hij

Ademt haar «hallo»

Troost mij

Hij kijkt dwars door me heen

Naar een ander gezicht

Een glimlach in zijn ogen

Van een andere tijd en plaats

Om te voelen wat het was

Dat gebeurde toen

Maar hij kon me er niet heen brengen

Het is in vreemde situaties

Dat dromen zijn gelegd

Alleen een gedachte

En ze achtervolgen je weer

Als je had geweten hoe het voelde

Zou het hetzelfde kunnen zijn?

Als je had meegedaan

Dat eens beloofde land

Als het knijpte

Vervolgens aan je hand gehouden

Troost me, troost me