Le frasi dette ieri - Franco Ricciardi, Dablonde

Mi sembra già così presto

quest’aria sarà mesta

io già lo so dormi ancora un po

ti guarderò mentre sparirai

il sole è li che ti aspetta

la notte non va di fretta

noi siamo qui già da secoli

e come se io guardassi quell’impossibile metà

cadendo io ti ammiro

Dimentico i respiri le frasi dette ieri

se il vento le trattiene e poi contemplo le tue lacrime

odiare le parole amare quanto il male

mi scalderò le mani e poi ascolterò la notte che

mi avvolgerà mi ascolterà nasconderà la pioggia che ci coprirà

E soffrirò fra le favole racconterò dell’amore che

non è più qui no non è così rimpiangerò l’abitudine

il cuore e qui che ti aspetta la vita non va di fretta

io sono qui già da secoli e come se io guardassi quell’impossibile meta

mentre vai via se ti amo

Dimentico i respiri le frasi dette ieri

se il vento le trattiene e poi contemplo le tue lacrime

odiare le parole amare quanto il male

mi scalderò le mani e poi ascolterò la notte che

mi avvolgerà mi ascolterà nasconderà la pioggia che ci coprirà

Het lijkt me al zo vroeg

deze lucht zal verdrietig zijn

Ik weet het al, nog even slapen

Ik zal je zien verdwijnen

de zon wacht op je

de nacht heeft geen haast

we zijn hier al eeuwen

en alsof ik naar die onmogelijke helft keek

vallen ik bewonder je

Ik vergeet de ademhalingen die de zinnen gisteren zeiden

als de wind ze tegenhoudt en dan overweeg ik je tranen

bittere woorden net zo haten als kwaad

Ik zal mijn handen opwarmen en dan zal ik luisteren naar de nacht dat

het zal me omhullen het zal naar me luisteren het zal de regen verbergen die ons zal bedekken

En ik zal lijden onder de sprookjes die ik zal vertellen over de liefde die

hij is er niet meer nee hij is er niet dus ik zal spijt krijgen van de gewoonte

het hart en hier wacht het leven op je heeft geen haast

Ik ben hier al eeuwen en alsof ik naar dat onmogelijke doel kijk

terwijl jij weggaat als ik van je hou

Ik vergeet de ademhalingen die de zinnen gisteren zeiden

als de wind ze tegenhoudt en dan overweeg ik je tranen

bittere woorden net zo haten als kwaad

Ik zal mijn handen opwarmen en dan zal ik luisteren naar de nacht dat

het zal me omhullen het zal naar me luisteren het zal de regen verbergen die ons zal bedekken