Vahiné - France Gall

Dans une rue monotone de la capitale

Il se réveille l’automne pour une nuit banale

Ils ont volé sa vie avec leur drôle de morale

Mais je suis son enfant sa revanche idéale

C’est un surnom bizarre qu’il m’a inventé

Il lui rappelle les voyages qu’il imaginait

Le soir assise sur le bord de son lit

Je le laisse me donner ses conseils pour ma vie

Vahine, là où ton cœur t’appelle, va Vahine, là où l’amour te cherche, va Vahine, joue-moi la musique de ton île

Moi qui jamais ne connaîtrais la vie facile

Vahine, là où ton cœur t’appelle, va Quand le soleil se couche sur Paris déjà flou

Je vais me réfugier seule à ses genoux

Je revois mon enfance et ma liberté

Et le gris de la pierre peu à peu s’effacer

Vahine, là où ton cœur t’appelle, va Vahine, là où l’amour te cherche, va Vahine, joue-moi la musique de ton île

Moi qui jamais ne connaîtrais la vie facile

Vahine, là où ton cœur t’appelle, va Vahine, là où l’amour te cherche, va Vahine, va

In een eentonige straat in de hoofdstad

Hij wordt wakker in de herfst voor een alledaagse nacht

Ze stalen zijn leven met hun grappige moraliteit

Maar ik ben haar kind, haar ideale wraak

Het is een rare bijnaam die hij voor mij heeft uitgevonden

Het doet hem denken aan de reizen die hij zich vroeger voorstelde

's Nachts op de rand van haar bed zitten

Ik liet hem mij zijn advies voor mijn leven geven

Vahine, waar je hart je roept, ga Vahine, waar liefde je zoekt, ga Vahine, speel me de muziek van je eiland

Ik die nooit het gemakkelijke leven zou kennen

Vahine, waar je hart je roept, ga als de zon ondergaat over het al wazige Parijs

Ik zal mijn toevlucht nemen alleen op haar knieën

Ik zie mijn jeugd en mijn vrijheid

En het grijs van de steen vervaagt geleidelijk

Vahine, waar je hart je roept, ga Vahine, waar liefde je zoekt, ga Vahine, speel me de muziek van je eiland

Ik die nooit het gemakkelijke leven zou kennen

Vahine, waar je hart je roept, ga Vahine, waar liefde je zoekt, ga Vahine, ga