Breathe In The Black To See - Fragments Of Unbecoming

Darkness falls on landscapes of grace

To mourn the beauty of the past.

Down for the days, feel the pain,

Feed the hollow ground again — again and again!

Sable thoughts in sombre autumn storms,

The sun that never rises died long ago.

I held out the stabbing pain before

As the slumbering trees of tears sigh her name,

Like fading voices in the din.

Breathe in the black to see,

The razorblade cuts too deep.

Disposed for eternal sleep,

I’m dressed in lost shadows

Like costumes for my dying hope.

Masquerades on broken knees,

Blinded by spectral memories.

Remembrances on sullen eyes

Don’t seem to listen to my suffering cries.

There is no time for just waiting,

For whatever I wonder why.

The words are empty and her mind is closed forever.

I can’t pretend, this is the end!

Goddess forgive me, the fever burned out my heart!

I should come to you, yes I should have… but it’s too late now.

I creep on broken knees below — mountains of sorrow,

Besides seas of ashes and nameless trees of tears.

Blinded by blackness through bleakly dust.

Sable thoughts in sombre autumn storms,

This bitter sleep of emptiness and fear.

The sun that never rises has never died before.

Can’t stand the pain no more!

I feel the pain, down for the days,

Feeding the hollow ground again!

I held out the stabbing pain before.

When the slumbering trees of tears whisper her name

Like misty voices everything stays the same.

Masquerades on broken knees…

Sable thoughts in sombre autumn storms…

Masquerades on broken knees…

There is no time for just waiting…

Duisternis valt op landschappen van gratie

Om te rouwen om de schoonheid van het verleden.

Down voor de dagen, voel de pijn,

Voed de holle grond opnieuw - opnieuw en opnieuw!

Sable-gedachten in sombere herfststormen,

De zon die nooit opkomt is lang geleden gestorven.

Ik hield de stekende pijn eerder uit

Terwijl de sluimerende bomen van tranen haar naam zuchten,

Zoals wegstervende stemmen in het lawaai.

Adem het zwart in om te zien,

Het scheermesje snijdt te diep.

Beschikt over eeuwige slaap,

Ik ben gekleed in verloren schaduwen

Zoals kostuums voor mijn stervende hoop.

Maskerades op gebroken knieën,

Verblind door spectrale herinneringen.

Herinneringen op norse ogen

Lijkt niet te luisteren naar mijn lijdende kreten.

Er is geen tijd om gewoon te wachten,

Voor wat ik me afvraag waarom.

De woorden zijn leeg en haar geest is voor altijd gesloten.

Ik kan niet doen alsof, dit is het einde!

Godin vergeef me, de koorts brandde mijn hart uit!

Ik zou naar je toe moeten komen, ja dat had ik moeten doen... maar het is nu te laat.

Ik kruip op gebroken knieën beneden - bergen van verdriet,

Naast zeeën van as en naamloze bomen van tranen.

Verblind door duisternis door somber stof.

Sable-gedachten in sombere herfststormen,

Deze bittere slaap van leegte en angst.

De zon die nooit opkomt, is nog nooit eerder gestorven.

Ik kan de pijn niet meer aan!

Ik voel de pijn, dagenlang neerslachtig,

De holle grond weer voeden!

Ik hield de stekende pijn eerder uit.

Wanneer de sluimerende bomen van tranen haar naam fluisteren

Als mistige stemmen blijft alles hetzelfde.

Maskerades op gebroken knieën...

Sable-gedachten in sombere herfststormen...

Maskerades op gebroken knieën...

Er is geen tijd om gewoon te wachten...