Coffee Shop - Flatsound

I want to know where you’re going

On the way to the coffee shop

When your body drops, there’s nothing left

I was told you were different

I was told you were done with this

I know old habits die hard but this is ridiculous

You stood there so scared you couldn’t talk

Then took my hand and lead me around the block

And showed me what those boys have done

We used to skip class on thursdays

To take the bus into oceanside

Just to go the graveyard and smoke until we felt alive

And we’d talk about dying — the release of our energy

Like a flower you’ve never touched

Like a painting you’ve never seen

And you admit that you used to be so scared of eternity

But that shore of timelessness is something you need to see

The more you talked about that endless coast

The less your words were timid when you spoke

And that’s what scared me the most

We would speak in a whisper

And only talk when we needed to

And drink all the alcohol we found in the living room

You lied there so confident

With an aura around your soul

You’re the flower i’ve never touched

You’re the painting i’m looking for

I went to the old abandoned house

Where someone had told me they knocked it down

And i felt everything hit the ground

I want to know where you’re going

On the way to the coffee shop

When your body drops, there’s nothing left

Now you’re the breeze in the summertime

You’re the footsteps in the snow

You’re the flower that i have lost

You’re the painting i’m looking for

Ik wil weten waar je heen gaat

Op weg naar de coffeeshop

Als je lichaam zakt, is er niets meer over

Er is mij verteld dat je anders was

Er is mij verteld dat je hiermee klaar bent

Ik weet dat oude gewoonten moeilijk verdwijnen, maar dit is belachelijk

Je stond daar zo bang dat je niet kon praten

Pakte toen mijn hand en leidde me rond het blok

En liet me zien wat die jongens hebben gedaan

Vroeger sloegen we de les op donderdag over

Om de bus naar de oceaan te nemen

Gewoon naar het kerkhof gaan en roken tot we ons levend voelden

En we hadden het over doodgaan — het vrijkomen van onze energie

Als een bloem die je nog nooit hebt aangeraakt

Als een schilderij dat je nog nooit hebt gezien

En je geeft toe dat je zo bang was voor de eeuwigheid

Maar die kust van tijdloosheid is iets dat je moet zien

Hoe meer je sprak over die eindeloze kust

Hoe minder je woorden verlegen waren toen je sprak

En dat maakte me het meest bang

We zouden in een fluistertoon spreken

En praat alleen als het nodig is

En drink alle alcohol die we in de woonkamer vonden

Je loog daar zo zelfverzekerd

Met een aura om je ziel

Jij bent de bloem die ik nog nooit heb aangeraakt

Jij bent het schilderij dat ik zoek

Ik ging naar het oude verlaten huis

Waar iemand me had verteld dat ze het hadden neergehaald

En ik voelde dat alles op de grond viel

Ik wil weten waar je heen gaat

Op weg naar de coffeeshop

Als je lichaam zakt, is er niets meer over

Nu ben jij de bries in de zomer

Jij bent de voetstappen in de sneeuw

Jij bent de bloem die ik ben kwijtgeraakt

Jij bent het schilderij dat ik zoek