Hands - Flatsound

I always liked how your hands looked

And not just in comparison to mine

They were an artist’s hands

Calloused from building walls and

Skin covered in clay that cracked as it dried

You see, I have two thoughts

Before touching someone’s hands

Are they soft?

I hope not

Not too soft

Because four years ago I fell into a hole

So as soon as they touch

I wonder if they’re strong enough

To help pull me to the top

And are they cold?

God, I hope so

Because mine are so cold

That anytime someone touches them

They ask me if something’s wrong

I know that most people have walls but

I just don’t think mine are the same

You are hiding away

I am trying to escape

I am inside of a cave

Trying to retain the memory

Of the last time that I saw the light of the day

And I told you that where I am felt permanent

And you told me to give it time because nothing is

But the minute our hands touched I felt something click

Because they were strong

With the force to dig your nails into the earth

And make the world suddenly stop

And they were cold

Like the metal gears and glass casing

Constructing a clock

And I know that I’m not moving fast enough

I know that so much time has already passed us up

And I know that it must be frustrating to stand in front

Of someone who keeps promising you that they’ll get better

Without the evidence to back it up

But you have to trust me

The past is ugly

But I’ll make it to the other side as long as I know

That when I get there I’ll have somebody

Please, I know that I can do this

I just need another half a month

I can pull through this

I just need our hands to touch

You said that you would always look for me in the crowd

With the same eagerness that a child sifts through the lost and found

Searching for anything that felt missing

Never considering what would happen the moment you stopped

As if the moment you’re not looking for an object

Is the moment it stops being lost

I get it, you were cold

But I wanted to be more than just a coat

Clinging onto a body that I was never constructed to hold

Or a mirror to look into when your reflection

Stopped looking like a person that you know

I know that you know the feeling of new clothes

But do you know what it’s like

To sit at the bottom of a box every night

Replaying the fantasy of cold hands reaching inside

To take you home

You said you felt lost when you were found out

The death of our hands on your couch

Was the birth of discovery

That someone elses hands

Could feel cold

And in that sudden rush

I thought of all the hands

That could help me build a home

And none of them looked like yours

Ik vond het altijd leuk hoe je handen eruitzagen

En niet alleen in vergelijking met de mijne

Het waren de handen van een kunstenaar

Eelt van het bouwen van muren en

Huid bedekt met klei die barstte tijdens het drogen

Zie je, ik heb twee gedachten

Voordat je iemands handen aanraakt

Zijn ze zacht?

Ik hoop het niet

Niet te zacht

Omdat ik vier jaar geleden in een gat viel

Dus zodra ze elkaar raken

Ik vraag me af of ze sterk genoeg zijn

Om me te helpen naar de top te trekken

En zijn ze koud?

God, ik hoop het

Omdat de mijne zo koud zijn

Dat wanneer iemand ze aanraakt

Ze vragen me of er iets mis is

Ik weet dat de meeste mensen muren hebben, maar

Ik denk gewoon niet dat de mijne hetzelfde zijn

Je verstopt je

Ik probeer te ontsnappen

Ik zit in een grot

Proberen de herinnering te behouden

Van de laatste keer dat ik het daglicht zag

En ik zei je dat waar ik me permanent voel

En je zei dat ik het tijd moest geven, want niets is

Maar op het moment dat onze handen elkaar raakten, voelde ik iets klikken

Omdat ze sterk waren

Met de kracht om je nagels in de aarde te graven

En laat de wereld plotseling stoppen

En ze waren koud

Zoals de metalen tandwielen en glazen behuizing

Een klok bouwen

En ik weet dat ik niet snel genoeg ga

Ik weet dat er al zoveel tijd verstreken is

En ik weet dat het frustrerend moet zijn om vooraan te staan

Van iemand die je blijft beloven dat ze beter worden

Zonder het bewijs om het te staven

Maar je moet me vertrouwen

Het verleden is lelijk

Maar ik zal de overkant halen, zolang ik het weet

Dat als ik daar aankom, ik iemand zal hebben

Alsjeblieft, ik weet dat ik dit kan doen

Ik heb nog een halve maand nodig

Ik kan hier doorheen komen

Ik heb alleen onze handen nodig om aan te raken

Je zei dat je me altijd zou zoeken in de menigte

Met dezelfde gretigheid als een kind de verloren en gevonden voorwerpen doorzoekt

Zoekend naar iets dat als vermist voelde

Nooit nadenken over wat er zou gebeuren op het moment dat je stopte

Alsof je op het moment niet naar een object zoekt

Is het moment dat het niet meer verloren gaat?

Ik snap het, je had het koud

Maar ik wilde meer zijn dan alleen een jas

Vastklampen aan een lichaam waarvoor ik nooit was gemaakt om vast te houden

Of een spiegel om in te kijken als je spiegelbeeld

Ik zag er niet meer uit als een persoon die je kent

Ik weet dat je het gevoel van nieuwe kleren kent

Maar weet je hoe het is?

Om elke avond op de bodem van een doos te zitten

De fantasie naspelen van koude handen die naar binnen reiken

Om je naar huis te brengen

Je zei dat je je verloren voelde toen je ontdekt werd?

De dood van onze handen op je bank

Was de geboorte van ontdekking

Dat iemand anders handen

Kan koud aanvoelen

En in die plotselinge haast

Ik heb aan alle handen gedacht

Dat zou me kunnen helpen een huis te bouwen

En geen van hen leek op die van jou