Tu sonrisa inolvidable - Fito Paez

Vamos a caminar por el Retiro

Vamos que hoy en Madrid hay rico frío

Vamos que estoy ansioso por jugar y hablar contigo

Vamos que se agradece tu elegancia

Tus ojos trashumantes, tu fragancia

Vamos y no le demos al final tanta importancia

Vamos al sol, así, por Castellana

Que nos abrigue el cielo y la mañana

Algo quedó pendiente aquella vez

Algo que no se explica con palabras

Sigo sobre la idea del destino

Con Las Mil y Una Noche no termino

Esto de traducir nunca paga bien, pero me rio

Estoy hablando solo como antes

Que fue de tus hermanas, de tu madre

Estoy un poco loco excúsame, por agobiarte

Vamos al sol, así, por Castellana

Que nos abrigue el cielo y la mañana

Algo quedó pendiente, ya no se

Déjame que te vea, qué muchacha

Vamos a hablar de estilos, de Bresson

De los indios ranqueles, de tú y yo

De lo que nos pasó esa madrugada

Y ese beso de papel, me equivoqué, qué voy a hacer

Me veo tan sonzo, me veo tan tonto

Irme del pueblo a leer y vivir solo

Y te soñé y te pensé

En bibliotecas, en hoteles desvarié

No conocí otra mujer

Con esa diáfana mirada y esa piel

Y me escribiste las postales argentinas

Y aunque nunca fuiste mía, estuve cerca aquella vez

Y hoy que los huesos crujen por las humedades

Tu sonrisa inolvidable me hizo tanto, tanto bien

Y me marché, y te soñé y te pensé

En bibliotecas, en hoteles desvarié

No conocí otra mujer

Con esa diáfana mirada y esa piel

Y me escribiste las postales argentinas

Y aunque nunca fuiste mía, estuve cerca aquella vez

Y hoy que los huesos crujen por las humedades

Tu sonrisa inolvidable me hizo tanto, tanto bien

Y me marché

Laten we door het Retiro lopen

Kom op, vandaag in Madrid is het echt koud

Kom op, ik kijk ernaar uit om met je te spelen en met je te praten

Kom op, je elegantie wordt gewaardeerd

Je transhumane ogen, je geur

Kom op en laten we het einde niet zo belangrijk vinden

Laten we naar de zon gaan, zoals dit, door Castellana

Moge de lucht en de ochtend ons beschutten

Er was op dat moment iets in behandeling

Iets dat niet in woorden kan worden uitgelegd

Ik volg het idee van het lot

Met de Duizend-en-een-nacht eindig ik niet

Dit vertalen betaalt nooit goed, maar ik lach

Ik praat net als voorheen

Wat is er gebeurd met je zussen, je moeder?

Ik ben een beetje gek, neem me niet kwalijk, voor het verzwaren van je

Laten we naar de zon gaan, zoals dit, door Castellana

Moge de lucht en de ochtend ons beschutten

Er was iets in behandeling, ik weet het niet meer

Laat me je zien, wat een meisje

Laten we het hebben over stijlen, over Bresson

Van de Ranquel-indianen, van jou en mij

Van wat er die ochtend met ons is gebeurd

En die papieren kus, ik had het mis, wat ga ik doen?

Ik zie er zo dom uit, ik zie er zo dom uit

Verlaat de stad om te lezen en alleen te wonen

En ik droomde van jou en ik dacht aan jou

In bibliotheken, in hotels waar ik enthousiast over was

Ik kende geen andere vrouw

Met die doorschijnende blik en die huid

En je schreef me de Argentijnse ansichtkaarten

En hoewel je nooit van mij was, was ik toen dichtbij

En vandaag dat de botten kraken van de vochtigheid

Je onvergetelijke glimlach deed me zoveel, zoveel goeds

En ik ging weg, en ik droomde van jou en ik dacht aan jou

In bibliotheken, in hotels waar ik enthousiast over was

Ik kende geen andere vrouw

Met die doorschijnende blik en die huid

En je schreef me de Argentijnse ansichtkaarten

En hoewel je nooit van mij was, was ik toen dichtbij

En vandaag dat de botten kraken van de vochtigheid

Je onvergetelijke glimlach deed me zoveel, zoveel goeds

en ik ging weg