La casa desaparecida - Fito Paez

Madre ponme en la chaqueta las medallas

Los zapatos ya no me los puedo poner

Mis dos piernas se quedaron en malvinas

El mal vino no me deja reponer

De la nítida y oscura pesadilla

De valeria mazza besando al cordobés

Que murió estaqueado, solo, entre los cuervos desangrado

En resistencia, aquí en los dos de abriles brindamos por él

Argentinos, argentinos

Qué destino mi amigo, argentinos

Nadie sabe responder

Argentinos, argentinos

Caminando siempre al lado del camino

La ventaja de no pertenecer

Abrazada en la tribuna con cualquiera

Cuando boca está en mi boca, en mi boca de mujer

Entre el tetra hirviendo, el porro y las anfetas

Dale boca, dale boca, dale boca

Dale boca tenga fe

Que la guerra está perdida y de esto ya hace tiempo

Y esto todos lo sabemos, qué le vamos a hacer

Te regalo la bombacha transpirada

Si hoy ganamos la copa 4 a 3

Argentina, argentina

Qué pasó en la argentina

Es la casa desaparecida

Argentina, argentina

Bienvenidos a casa argentina,

A la desaparecida

Soy paragua de la villa 21

Yo te la mamo, yo te hago todo lo que vos querés

El sargento ibarra se me ha enamorado

Los domingos paga el whisky y el hotel

Y yo le robo la pistola cuando duerme

Y me voy a godoy cruz, a godoy cruz y santa fe

A cuidar de la ramona y de los pibes

Que te besan, te roban, te cuidan entre las vías del tren

Entre rosas y sarmiento, don segundo y martín fierro

La barbarie y los modales europeos

El país de los inventos, maradona,

Los misterios del lenguaje metafísico del gran resentimiento

Bienvenidos inmigrantes a este paraíso errante

Ya se sabe que el que no arriesga no gana

Y esa casa que dejaron escapando entre las balas

Era el caldo del cultivo a la nostalgia

En el reino del silencio cavernario de oropeles

Un concilio de miserias, de rodilla en los cuarteles

Y hubo una fiesta de todos, embriagada, delirante

No te metas, algo habrá hecho ese maleante

Yo volví con onganía y la cosa aún seguía

Aristócratas patricios y patricias de anchorena

Tan católicos mamones, protagonistas sin roles

Yento tras de un socialismo patriotero, indicalista

Preparados todos para aterrizar en pista

Ya vacíos los aviones

Transformados en camiones

De intereses, balas tristes

Y vecinas que no entienden

Qué ha pasado en este barrio

Tan tranquilo, tan callado

Y quien dió la orden de cambiar el mundo

De leer antena en la peluquería

A jamás volver a sentir alegría

Madres muy desesperadas cocinaban y planchaban

Hoy sus hijos son caníbales fantasmas

Los cadáveres se guardan o se esconden en el río

En palacios de memoria ensangrentada

Y tenemos pijas grandes, largas como mil facones

Y anacrónicas arengas, melancólicas uniones

La bandera enloquecida, maten a los maricones

Que los hombres van de putas para sentirse varones

Siempre el padre omnipresente de mirada contundente

Que escondía un seductor muy asexuado

Gracias papi por las flores, por las reivindicaciones

Vos sabés los hijos nunca te fallamos

Y si mami aún viviera, hoy sería jardinera

En el cementerio club de las pasiones

Yo que nunca anduve en nada, nunca me metí en política

Simplemente fuí un muchacho hedonista

Y chiquitos y chiquitas inocentes con un arma

Por el odio mas brutal descuartizados

El mas fuerte penaliza, pega duro, te hace trizas

Nada personal, naturaleza humana

Los poderes organizan cual será la repartija de los bienes de la época

Nadie se puede salvar, nadie se puede salvar

Sigo vivo, sigo atento, y observando con el tiempo

Esta extraña enfermedad inclasificada

Que te afecta muy deprisa, que te quita la sonrisa

Cuyo síntoma es que ya no importa nada

Argentino hasta la muerte,

La patilla de facundo

Recortada de la gente, de la caras

Y seguir comiendo mierda, cada día, cada noche

Y explicarle al mundo entero

Nuestra nada de la historia universal

De la argentina ensimismada

Que contiene enciclopedia de uno mismo

Y encender con la birome

Palabritas en el cielo,

En el campo las espinas

Y en el centro de mi pecho

Hay un bicho que camina

Hoy la casa de mi infancia ya no existe ni hace falta

Yo la llevo bien adentro en mis entrañas

Toda llena de colores y de desapariciones

Muy tempranas, muy profundas, muy amargas

Nada ha desaparecido

Ni la casa con 10 pinos

Ni mi amor, ni la zamba de mi esperanza

Es que el mundo es muy cretino

Pero puede ser divino, si yo quiero

Porque nada en este mundo me hace falta

Nada más que algunos trucos

Un conejo, una galera, un colchón, un tocadisco y una mesa

Y es posible que los hijos puedan cambiar lo que hicimos

Y la casa nunca más desaparezca

Argentinos, argentinos,

Qué destino mi amigo, argentinos

Nadie sabe responder

Argentinos, argentinos

Caminando siempre al lado del camino

La ventaja de no pertenecer

Argentina, argentina

Qué pasó en la argentina

Es la casa desaparecida

Argentina, argentina

Donde todo es mentira, argentina, la desaparecida

Bienvenidos a la casa de todos

A la casa desaparecida

Bienvendos a aparecer en este mundo

Argentina la desaparecida

Moeder, doe de medailles op mijn jas

Ik kan de schoenen niet meer dragen

Mijn twee benen bleven in de Falklands

De slechte wijn laat me niet herstellen

Van de heldere en donkere nachtmerrie

Van Valeria Mazza die de Cordovan kust

Die stierf, vastgebonden, alleen, tussen de bloedende kraaien

In verzet proosten we hier op twee april op hem

Argentijnen, Argentijnen

Wat een lot mijn vriend, Argentijnen

niemand weet hoe te antwoorden

Argentijnen, Argentijnen

Altijd langs de weg lopen

Het voordeel van er niet bij horen

Omarmd op de tribune met iedereen

Wanneer de mond in mijn mond is, in de mond van mijn vrouw

Tussen de kokende tetra, het gewricht en de snelheid

Geef hem een ​​mond, geef hem een ​​mond, geef hem een ​​mond

mond geven heb vertrouwen

Dat de oorlog verloren is en dit is lang geleden

En we weten dit allemaal, wat gaan we doen

Ik geef je het zweterige slipje

Als we vandaag de beker winnen 4 tegen 3

Argentinië Argentinië

Wat is er gebeurd in Argentinië

Het is het ontbrekende huis

Argentinië Argentinië

Welkom in het Argentijnse huis,

naar de verdwenen

Ik ben de paraplu van het dorp 21

Ik zuig je, ik doe alles wat je wilt

Sergeant Ibarra is verliefd op mij geworden

Op zondag betaalt hij voor de whisky en het hotel

En ik steel zijn pistool als hij slaapt

En ik ga naar Godoy Cruz, naar Godoy Cruz en Santa Fe

Om voor Ramona en de kinderen te zorgen

Dat ze je kussen, je stelen, voor je zorgen tussen de treinrails

Tussen rozen en wijnranken, Don Segundo en Martín Fierro

barbaarsheid en Europese manieren

Het land van uitvindingen, Maradona,

De mysteries van de metafysische taal van de grote wrok

Verwelkom immigranten in dit zwervende paradijs

Het is al bekend dat degene die geen risico neemt, niet wint

En dat huis dat ze lieten ontsnappen tussen de kogels

Het was de broedplaats voor nostalgie

In het rijk van de stilte van de klatergoudgrot

Een raad van ellende, geknield in de kazerne

En er was een feest van allemaal, bedwelmd, waanvoorstellingen

Knoei niet, die schurk moet iets hebben gedaan

Ik kwam terug met onganía en het ding ging nog steeds door

Patriciërs en Patriciërs Aristocraten van Anchorena

Dus katholieke sukkels, hoofdrolspelers zonder rollen

Yento achter een jingoïstisch, indicalistisch socialisme

Helemaal klaar om op de landingsbaan te landen

De vliegtuigen zijn al leeg

Omgebouwd tot vrachtwagens

Interessant, trieste kogels

En buren die het niet begrijpen

Wat gebeurde er in deze buurt

Zo kalm, zo stil

En wie gaf de opdracht om de wereld te veranderen?

Van leesantenne bij de kapper

Om nooit meer vreugde te voelen

Zeer wanhopige moeders gekookt en gestreken

Tegenwoordig zijn zijn kinderen fantoomkannibalen

Lijken worden bewaard of verborgen in de rivier

In paleizen van bloedige herinnering

En we hebben grote lullen, zo lang als duizend facones

En anachronistische toespraken, melancholische verbintenissen

De gekke vlag, dood de takkenbossen

Dat mannen naar hoeren gaan om zich mannen te voelen

Altijd de alomtegenwoordige vader met de botte blik

Dat verborg een zeer seksloze verleider

Bedankt papa voor de bloemen, voor de claims

Je weet dat de kinderen je nooit teleurstellen

En als mama nog zou leven, zou ze vandaag een tuinman zijn

In de club van passies begraafplaats

Ik die nooit ergens in liep, ik ben nooit in de politiek gestapt

Ik was gewoon een hedonistische jongen

En onschuldige kleine jongens en meisjes met een pistool

Voor de meest brute haat uiteengereten

De sterkste bestraft, slaat hard, scheurt je aan flarden

Niets persoonlijks, menselijke natuur

De machten organiseren wat de distributie van de goederen van die tijd zal zijn

Niemand kan worden gered, niemand kan worden gered

Ik leef nog, ik ben nog steeds attent en waak over de tijd

Deze vreemde niet-geclassificeerde ziekte

Dat raakt je heel snel, dat neemt je glimlach weg

Wiens symptoom is dat niets er meer toe doet?

Argentijn tot de dood,

Facundo's bakkebaarden

Bijgesneden van de mensen, van de gezichten

En blijf shit eten, elke dag, elke nacht

En aan de hele wereld uitleggen

Ons niets van de universele geschiedenis

Uit het egocentrische Argentinië

Bevattende zelfencyclopedie

En licht met de pen

kleine woorden in de lucht,

In het veld de doornen

En in het midden van mijn borst

Er is een wandelende bug

Vandaag bestaat het huis van mijn jeugd niet meer en is het ook niet nodig

Ik draag het diep in mijn darmen

Allemaal vol kleuren en verdwijningen

Heel vroeg, heel diep, heel bitter

er is niets verdwenen

Zelfs niet het huis met 10 pijnbomen

Noch mijn liefde, noch de zamba van mijn hoop

Het is dat de wereld erg gek is

Maar het kan goddelijk zijn, als ik wil

Omdat ik niets in deze wereld nodig heb

Niets dan wat trucjes

Een konijn, een hoge hoed, een matras, een platenspeler en een tafel

En het is mogelijk dat kinderen kunnen veranderen wat we deden

En het huis zal nooit meer verdwijnen

Argentijnen, Argentijnen,

Wat een lot mijn vriend, Argentijnen

niemand weet hoe te antwoorden

Argentijnen, Argentijnen

Altijd langs de weg lopen

Het voordeel van er niet bij horen

Argentinië Argentinië

Wat is er gebeurd in Argentinië

Het is het ontbrekende huis

Argentinië Argentinië

Waar alles een leugen is, Argentinië, de verdwenen

Welkom in ieders huis

naar het vermiste huis

Welkom om in deze wereld te verschijnen

Argentinië de verdwenen