Cadáver exquisito - Fito Paez

Fito Páez

Miscellaneous

CadáVer Exquisito

Comienza el día y una luz sentimental

nos envuelve, vuelve, se va.

La fabulosa sinfonía universal

nos envuelve, vuelve, se va.

Tango, sexo, sexo y amor,

tanto tango, tanto dolor.

Mi vida gira en contradicción,

jamás conquiste mi corazón.

Mas donde estaba cuando pasó lo que pasó?

Hablandome al espejo solo.

Vengo de un barrio tan mezquino y crimal

quizás te queme, queme, quizá.

Vengo de un barrio siempre a punto de estallar

quizás te queme, queme, quizá.

Si de nada sirve vivir

buscas algo porque morir.

El tiempo me ha enseñado a mirar,

a veces me ha enseñado a callar.

Donde estabas cuando pasó lo que pasó?

Hablándote al espejo sola.

Es tanta la tristeza y es tan ruin

que celebro la experiencia feliz.

La estupidez del mundo nunca pudo y nunca podrá

arrebatar la sensualidad.

Busco mi piedra filosofal

en los siete locos, en el mar,

en el cadáver exquisito al no tener piedad,

en la quinta esencia de la música.

Dentro mio, en el amor y el odio

tener que pensar (que pensar)

preferiría tu sonrisa, toda la verdad,

avanzo un paso, retrocedo,

y vuelvo a preguntar, que no cambie

para no cambiar jamás.

Todo es imperfecto amor y odio.

Fito Paez

Gemengd

Exquise Lijk

De dag begint en een sentimenteel licht

het omringt ons, het keert terug, het vertrekt.

De fabelachtige universele symfonie

het omringt ons, het keert terug, het vertrekt.

Tango, seks, seks en liefde,

zoveel tango, zoveel pijn.

Mijn leven draait in tegenspraak,

verover nooit mijn hart.

Maar waar was hij toen wat er gebeurde?

Alleen in de spiegel tegen mezelf praten.

Ik kom uit een buurt die zo kleinzielig en crimineel is

misschien verbrand ik je, verbrand je misschien.

Ik kom uit een buurt die altijd op ontploffen staat

misschien verbrand ik je, verbrand je misschien.

Als het geen zin heeft om te leven

Je zoekt iets om voor te sterven.

De tijd heeft me geleerd om te kijken,

soms heeft het me geleerd mijn mond te houden.

Waar was je toen het gebeurde?

Alleen tegen je praten in de spiegel.

Het verdriet is zo groot en het is zo gemeen

dat ik de gelukkige ervaring vier.

De domheid van de wereld kon en zal nooit

zinnelijkheid grijpen.

Ik ben op zoek naar mijn steen der wijzen

in de zeven dwazen, in de zee,

in het prachtige lijk zonder genade,

in de vijfde essentie van muziek.

In mij, in liefde en haat

moeten denken (wat te denken)

Ik heb liever je glimlach, de hele waarheid,

Ik doe een stap vooruit, ik doe een stap terug,

en ik vraag het opnieuw, verander niet

om nooit te veranderen.

Alles is onvolmaakte liefde en haat.