Rocky Road to Dublin - Firkin

Well in the merry month of May, I from my home I started,

Left the girls in Tuam a-nearly broken-hearted.

Saluted father dear, kissed me darling mother,

Drank a pint of beer, my tears and grief to smother;

Then off to reap the corn, leave where I was born.

Cut a stout black-thorn to banish ghost and goblin;

Brand new pair of brogues, Rattling o’er the

Frightening all the dogs on the rocky road to Dublin.

One two three four five,

Hunt the hare and turn her

Down the rocky road

And all the way to Dublin, whack-for-al-de-ay!

In Mullingar that night I rested limbs so weary

Started by daylight, next morning bright and early;

Took a drop of the pure, keep the hearts from sinking,

That’s the Paddy’s cure, whenever he’s on drinking.

See the lassies smile, laughing all the while

At me daring style, 'twould set heart a-hubbling.

Asked me I was hired, wages I required.

Until I almost tired on the rocky road to Dublin.

In Dublin next arrived, I thought it was a pity

To be so soon deprived of a view of that fine city;'

Decided to take a stroll, all among the quality,

Bundle it was stolen in that neat locality,

Something crossed my mind, when I look behind.

No bundle could I find upon my stick a-wobbling.

Inquiring for the rogue, they said my Connaught brogue.

Wasn’t much in vogue on the rocky road to Dublin.

From there I got away, my spirits never failing,

Landed on the stage, just as the ship was sailing.

Captain at me roared, said that no room had he.

Then I jumped aboard, a cabin found for Paddy.

Down among the pigs I played such hearty rigs,

Danced some hearty jigs, with water round me bubbling.

Off to Holyhead, I wished meself was dead,

Or b etter far instead, on the rocky road to Dublin.

The boys in Liverpool, when we safely landed

Called myself a fool, I could no longer stand it;

My blood began to boil, my temper I was losing.

And poor old Erin’s Isle, they all began abusing.

Hurrah!

my boys, says I, let shillelagh fly.

Galway boys were nigh, they see I was a hobble in;

Then with a loud hooray joined the a-fray.

Soon we cleared the way for the rocky road to Dublin.

Welnu, in de vrolijke maand mei begon ik vanuit mijn huis,

Liet de meisjes in Tuam bijna met een gebroken hart achter.

Gegroet lieve vader, kuste me lieve moeder,

Dronk een pint bier, mijn tranen en verdriet om te smoren;

Dan weg om het koren te oogsten, te vertrekken waar ik geboren ben.

Snijd een stevige sleedoorn om geest en kobold te verbannen;

Gloednieuw paar brogues, Rattling o'er the

Bang voor alle honden op de rotsachtige weg naar Dublin.

Een twee drie vier vijf,

Jaag op de haas en keer haar

Op de rotsachtige weg

En helemaal naar Dublin, whack-for-al-de-ay!

In Mullingar die nacht rustte ik ledematen zo vermoeid

Begonnen bij daglicht, de volgende ochtend helder en vroeg;

Nam een ​​druppel van het zuivere, zorg ervoor dat de harten niet zinken,

Dat is de remedie van de Paddy, wanneer hij aan het drinken is.

Zie de lassies glimlachen, de hele tijd lachen

In mijn gedurfde stijl, 'zou hartverwarmend zijn.

Vroeg me dat ik was aangenomen, loon dat ik nodig had.

Tot ik bijna moe werd op de rotsachtige weg naar Dublin.

In Dublin kwam de volgende aan, ik vond het jammer

Om zo snel verstoken te zijn van een uitzicht op die mooie stad;'

Besloten om een ​​wandeling te maken, allemaal van de kwaliteit,

Bundel werd gestolen in die nette plaats,

Er schoot me iets te binnen als ik achterom keek.

Geen bundel kon ik op mijn stok vinden die wiebelde.

Toen ze naar de schurk vroegen, zeiden ze mijn Connaught-brogue.

Was niet veel in zwang op de rotsachtige weg naar Dublin.

Van daaruit kwam ik weg, mijn geest faalde nooit,

Landde op het podium, net zoals het schip aan het varen was.

Kapitein bij mij brulde, zei dat hij geen kamer had.

Toen sprong ik aan boord, een hut gevonden voor Paddy.

Beneden tussen de varkens speelde ik zulke stevige rigs,

Danste een paar stevige jigs, met water om me heen borrelend.

Op naar Holyhead, ik wenste dat ik dood was,

Of beter ver, op de rotsachtige weg naar Dublin.

De jongens in Liverpool, toen we veilig landden

Noemde mezelf een dwaas, ik kon het niet langer uitstaan;

Mijn bloed begon te koken, mijn humeur verloor ik.

En arme oude Erin's Isle, ze begonnen allemaal te misbruiken.

Hoera!

mijn jongens, zegt ik, laat shillelagh vliegen.

De jongens van Galway waren in de buurt, ze zien dat ik een hobbel was;

Toen met luid hoera toegetreden tot de strijd.

Al snel maakten we de weg vrij voor de rotsachtige weg naar Dublin.