Fensterlose Zeit - Ferris MC

Der Frühling wird endlich seinem Ruf gerecht

Das Eis ist weg, der ganze Dreck

Das grüne und blaue kommen aus ihrem Versteck

Das fade und graue wäscht sich raus, wie ein Fleck

Hab mein gefräßiges Herz an den Nagel gehängt

Die Ketten drum herum hab ich weggesprengt

Hab meine Füße auf den harten Asphalt gestellt

Und meine Flügel, schwer wie Blei, ins Meer versenkt

Ich hab die falschen Freunde vom Hof gejagt

Die Zweifel angeklagt und die Angst vertagt

Die Stunde Null hat begonnen

Aus der Asche entsprung', der Sommer kann komm’n

Und wenn ich wieder fall', fall' ich auf Beton

Und wenn es mich nicht umbringt, hab ich Zeit gewonnen

Bin ich nicht da, soll man mich vermissen

Ich steh auf den Stühlen und sitze nicht dazwischen

Ich hatte Glück, denn sie hat mich befreit

Ich bin zurück, endlich zurück

Aus der fensterlosen Zeit

Aus der fensterlosen Zeit

Ich hab mehrmals verloren, um einmal zu gewinnen

Um nach jedem Scheitern wieder neu zu beginnen

Sie hat mich einmal berührt, für immer geheilt

Die alte Haut aufm Boden verteilt

Ich kann die Augen wieder öffnen, gewöhn mich ans Licht

Kann jetzt klar sehen, hab jetzt freie Sicht

Ich werd wie die Drachen vom Himmel steigen

Tausend Geigen sollen mich begleiten

Schlage Wellen, um den Sturm zu entfachen

Lass ihn mit 300 Sachen in die Stadt rein krachen

Ich bin nicht mehr getrieben, ich lass mich treiben

Und wenn ich schonmal da bin, werd ich auch bleiben

Wie ein Dieb war ich auf der Flucht vor ihr

Doch sie hat mich gefunden, schon nach wenigen Stunden

In einem fensterlosen Raum kam mir die Zeit abhanden

Wie kalt und ausgebrannt ich war, hab ich lange nicht verstanden

Die Müllabfuhr hätte mich fast eingesackt

Wie ein alter Sack, der nichts mehr von alleine packt

Doch eine Stimme hat gesagt: Es ist zu früh um aufzugeben

Meine Zeit sei gekommen, um es anzunehmen — dieses Leben

De lente doet eindelijk zijn reputatie eer aan

Het ijs is weg, al het vuil

Het groen en blauw komen uit hun schuilplaats

Het saaie en grijze wast uit als een vlek

Ik hing mijn hongerige hart op

Ik blies de kettingen er omheen

Zet mijn voeten op het harde asfalt

En mijn vleugels, zwaar als lood, zonken in de zee

Ik heb de verkeerde vrienden van de boerderij gejaagd

De twijfels beschuldigd en de angst uitgesteld

Nul uur is begonnen

Uit de as herrezen, kan de zomer komen

En als ik weer val, val ik op beton

En als het me niet doodt, heb ik tijd gekocht

Als ik er niet ben, zou je me moeten missen

Ik sta op de stoelen en ga er niet tussen zitten

Ik had geluk want ze heeft me bevrijd

Ik ben terug, eindelijk terug

Uit de tijd zonder ramen

Uit de tijd zonder ramen

Ik heb meerdere keren verloren om een ​​keer te winnen

Om opnieuw te beginnen na elke mislukking

Ze raakte me een keer aan, voor altijd genezen

Verspreid de oude huid op de vloer

Ik kan mijn ogen weer openen, wennen aan het licht

Kan nu duidelijk zien, heb nu een duidelijk zicht

Ik zal uit de lucht opstaan ​​als vliegers

Duizend violen zullen mij vergezellen

Maak golven om de storm aan te wakkeren

Laat hem met 300 km/u de stad inrijden

Ik laat me niet meer rijden, ik laat me rijden

En terwijl ik daar ben, blijf ik

Ik rende van haar weg als een dief

Maar ze vond me al na een paar uur

In een kamer zonder ramen verloor ik tijd

Lange tijd begreep ik niet hoe koud en opgebrand ik was

De vuilniswagen pakte me bijna in

Als een oude zak die zelf niets meer kan inpakken

Maar een stem zei: het is te vroeg om op te geven

Mijn tijd is gekomen om het te accepteren - dit leven