Svanesang - Fejd

I eldens sken kan jag skönja dig

En skugga utav lågors lek

Ej mer skall jag få möta din blick och få krama din fasta hand

Upp mot skyn böljar röken fram i ett hav utan land

I bålets glöd fräser runor fram, tyd dem om du kan

Runt i ring jag dansar omkring, jag hetsar blodet varmt

Trumman min dånar vilt ich skönt, hettan slår sig lös

Galdrar svuros vid ättens band, en baneman jag fann

Rygg mot rygg över fjärran hav, en högrest tall du var

Vet du nu eller ej

Vid urbergets rot mullrar jordens sång

Ett varsel så mäktigt av tidens gång

Vid moderns barm vi styrkte varann, ur källornas brunn vi drack

Spörj mig nu där jag allena stå på klipphäll svart över smärtans sår

Hör min stämma så hes och spröd av sorgens spjut jag sköts

Nu av tråd danas ödets varp, en skimrande väv av livets allt

Upp på en skinande sköld vi bars vi två utav far

Kroppe skälver av vanmakts rus, svetten flödar med helgad sejd

En långt uti dunkelt fång, bakom mörker ser jag ljus

Vet du nu eller ej

Blottat sinne över väglöst land

En herrelös vind bortom dödas hägn

I köldens spår isas varje tå, i de världar jag skola gå

Kom alla krafter från söder och norr, vilda sejddjur visa er nu

För i denna härd skall ett svärd bli smitt, härdat i mitt blod

Över land, över hav

Jag skall finna en baneman

Över land, över hav

Jag flyger i örneham

In het licht van het vuur kan ik je zien

Een schaduw uit het vlammenspel

Nooit meer zal ik je blik ontmoeten en in je stevige hand knijpen

Tegen de lucht waait de rook in een zee zonder land

In de gloed van het vreugdevuur molen runen naar voren, interpreteer ze als je kunt

Rond de ring dans ik rond, ik roer het bloed heet

Mijn trommel dendert wild en mooi, de hitte breekt los

Galdrar zweert bij de familieband, een trackman die ik heb gevonden

Rug aan rug over de verre zee, een hoogste dennenboom die je was

Weet je het nu of niet?

Aan de wortel van het fundament rommelt het lied van de aarde

Een waarschuwing zo krachtig voor het verstrijken van de tijd

Aan de boezem van de moeder versterkten we elkaar, uit de bron van de bronnen die we dronken

Vraag me nu waar ik alleen sta op een rotsplaat, zwart over de wonden van pijn

Hoor mijn stem zo hees en broos van de speer van verdriet die ik afvuurde

Nu wordt de schering van het lot gevormd door draad, een glinsterend web van alles in het leven

Op een glanzend schild werden we met twee gedragen door vader

Lichaam beeft van de bedwelming van machteloosheid, zweet stroomt met geheiligde sejd

Een verre donkere gevangene, achter de duisternis zie ik licht

Weet je het nu of niet?

Kale geest over land zonder wegen

Een verdwaalde wind voorbij het hek van de doden

In de voetsporen van de kou, is elke teen bevroren, in de werelden zal ik lopen

Kom alle krachten uit het zuiden en noorden, wilde gewervelde dieren laten het je nu zien

Want in deze haard zal een zwaard worden gesmeed, gehard in mijn bloed

Over land, over zee

Ik zal een baan vinden man

Over land, over zee

Ik vlieg in adelaarsham