Storm - Fejd

Gynnsamma vindar för mig ut i gryningen

Bort över havet far jag nu, då jag ser skogsbeklädda åsar inåt land

Där väntar du mig än, kära vän

Havets ljus ömsom tindrar kallt

Så som bränningens vilda språng

Följer den våg som skall fjärma mig bort från dig

I nordanskog där lämna jag min börd

Tills visdomens skördar står

Himmel och hav åter falla mot envars grav

Stormen den dånar och vindens klagan tjöt

Vågorna sköljer mot kallfruset hjärta

Jag frös, frös…

Marelds sken speglar livets färd

Som nu vaggar i fjordens famn

Känslornas svall grips av längtan till fjärran land

Träder in i tordöns mörka rum

Ty ett rike av bister köld

Förtappelsens stund att besvärja en urkrafts gud

Stormen den dånar…

Storm, storm i mitt hjärtas brunn

Stormen är vindens strid

Strid över havets vidd

Köld genom märg och ben

Frostiga andetag

Hårt piskar regnet mig

Härskri hörs i stämmorna från nord

I den skärande vindens rop

Ett rasande hav i dess boning jag tappert far

Avgrunds djup en förnimmelse av död

Med jagande käftars törst

Av urminnes hävd att få stilla sitt lystna rov

Stormen den dånar…

Gunstige wind voor mij bij dageraad

Ik steek nu de zee over, wanneer ik beboste bergkammen landinwaarts zie

Daar wacht je nog steeds op mij, beste vriend

Het licht van de zee schittert afwisselend koud

Als de wilde sprong van verbranding

Volgt de golf die me van je weg zal drijven

In nordanskog daar laat ik mijn geboorte achter

Totdat de oogsten van wijsheid staan

Lucht en zee vallen weer tegen ieders graf

De storm dondert en de wind huilt

De golven spoelen tegen een koudgevroren hart

Ik bevroor, bevroor...

Het licht van Mareld weerspiegelt de reis van het leven

Die nu in de armen van de fjord schommelt

De golf van emoties wordt gegrepen door het verlangen naar een ver land

Komt de donkere kamer van de donder binnen

Voor een koninkrijk van bittere kou

Het moment van de ondergang om een ​​god met oerkracht op te roepen

De storm raast…

Storm, storm in de bron van mijn hart

De storm is de strijd van de wind

Strijd over de uitgestrektheid van de zee

Koud door merg en botten

IJzige ademhalingen

De regen slaat me hard

Härskri is te horen in de stemmen uit het noorden

In de kreet van de snijdende wind

Een woeste zee in haar verblijfplaats die ik moedig vader

Afgrond diep een gevoel van dood

Met jachtkaken dorst

Sinds onheuglijke tijden de gewoonte om op zijn wellustige prooi te jagen

De storm raast…