Den skimrande - Fejd

Nu dansar dimmor på tjärnen, som solen väckte

Då glimmar daggen i ljungen som natter skänkt i silver tår

En storloms klagan om döden, var hälsad frände

Var gång hon vaknar i jorden, och återföds

Se hon svävar fram, med diserna i dimman

Så skimrande och kall!

Den dagen bringan sitt offer, till ljusa väsen

Om hennes skuldror så vita, en mantel för de hängdas gud

Se blommor grönska vid graven, de åren varsla

Dess lycka äro förgången, i dyster skrud

Se hon svävar fram, med diserna i dimman

Så skimrande och kall!

Härlig var dansen frejdig och vild

Furorna flammar, solen går ned

Blickarna tindrar med ögon så blå

All jämt de vandra i en ring utav renaste guld

Hon vakar med sin sång

Försvinner bort i dimman

Hon vakar med sin sång

Försvinner bort i dimmorna

Se hon svävar fram, med diserna i dimman

Så skimrande och kall!

Nu dansen nevels op de vijver, die de zon wekte

Dan glinstert de dauw in de heide als nachten geschonken in zilveren tranen

Een zware klaagzang van de dood, werd begroet door bloedverwant

Elke keer dat ze wakker wordt in de aarde, en herboren wordt

Zie haar naar voren drijven, met de nevels in de mist

Zo glinsterend en koud!

Breng die dag zijn slachtoffer naar heldere wezens

Als haar schouders zo wit waren, een mantel voor de god van de opgehangen

Zie bloemen groen bij het graf, de jaren merken

Zijn geluk is het verleden, in sombere kledij

Zie haar naar voren drijven, met de nevels in de mist

Zo glinsterend en koud!

Heerlijk, de dans was vrolijk en wild

De dennen branden, de zon gaat onder

De ogen fonkelen met ogen zo blauw

Al die tijd lopen ze in een ring van het puurste goud

Ze kijkt toe met haar lied

Verdwijnt in de mist

Ze kijkt toe met haar lied

Verdwijnt in de mist

Zie haar naar voren drijven, met de nevels in de mist

Zo glinsterend en koud!