Arv - Fejd

En dag nu gryr ur svunnen tid

Rösen manar skogens mörka ed

Sälla dig till harg och griftens vida famn

Ty jorden ni gav som svedjat land

En vilja av tro som aldrig dör

Så murken äro ekens stam

Åldern minnar unge mannens värv

Han giver jorden sitt blot som eken skänker sitt blad

Ty jorden ni gav svedjat land

En vilja av tro som aldrig dör

Se hurledes korpen far

Över furan mot en helgad dal

Där vördnad råda skall, där alver städse bli

Ty jorden ni gavsvedjat land

En vilja av tro som aldrig dör

För forsarnas sång är livets stäv

Porla varligt, strömmen äro så skälmsk

Ack nejdens fagra spår, skilda vägar vi gå

Ty jorden ni gav…

Op een dag breekt nu de tijd aan

De cairns roepen de donkere eed van het bos op

Sluit je aan bij de harg en de brede omhelzing van de pit

Voor het land dat je gaf als verschroeide aarde

Een wil van geloof die nooit sterft

Dus de rot is de eiken stam

Leeftijd doet denken aan het werk van de jonge man

Hij geeft de aarde zijn smet zoals de eik zijn blad geeft

Voor het land dat je verbrand land hebt gegeven

Een wil van geloof die nooit sterft

Zie hoe de raaf vader

Over de pijnboom naar een heilige vallei

Waar eerbied zal zegevieren, waar elven altijd zullen zijn

Want de aarde is een begaafd land

Een wil van geloof die nooit sterft

Want het lied van de stroomversnellingen is de boog van het leven

Porla zachtjes, de stromingen zijn zo ondeugend

Helaas, de prachtige paden van de buurt, verschillende paden die we gaan

Voor de aarde die je gaf...