XIV - Fathoms

you forget that i remember when we got drunk,

when we got dumped, who you loved and who you fucked

but thats just growing up

stolen glances and fucked up chances

i feel so removed from my youth

i never moved on i just gave up

we spend year to year

wasting our lives from pier to pier

were not growing up

were just growing

squeeze blood from all the stones on the beach

and put this part of our lives to peace

while the sea swallows the sun whole

lets forget this place was ever our home

i never moved on i just gave up

we spend year to year

wasting our lives from pier to pier

were not growing up

were just growing

i found myself at the bottom of these bottles,

dwelling on the past and what i have become,

theres no future here and i have to leave,

these streets, these streets, these streets

offer nothing to me

but I’m still searching for a way out

i could follow this coast into a shallow grave

je vergeet dat ik me herinner toen we dronken werden,

toen we werden gedumpt, van wie je hield en met wie je neukte

maar dat is gewoon volwassen worden

gestolen blikken en verknipte kansen

ik voel me zo verwijderd van mijn jeugd

ik ben nooit verder gegaan, ik heb het gewoon opgegeven

we besteden van jaar tot jaar

ons leven verspillen van pier tot pier

groeiden niet op

waren net aan het groeien

knijp bloed uit alle stenen op het strand

en breng dit deel van ons leven tot rust

terwijl de zee de zon in zijn geheel opslokt

laten we vergeten dat deze plek ooit ons thuis was

ik ben nooit verder gegaan, ik heb het gewoon opgegeven

we besteden van jaar tot jaar

ons leven verspillen van pier tot pier

groeiden niet op

waren net aan het groeien

ik bevond me op de bodem van deze flessen,

stilstaand bij het verleden en wat ik ben geworden,

er is hier geen toekomst en ik moet vertrekken,

deze straten, deze straten, deze straten

bied me niets aan

maar ik ben nog steeds op zoek naar een uitweg

Ik zou deze kust kunnen volgen tot in een ondiep graf