Un Poète Disparu - Fanny

Je me souviens de lui a la rentrée dernière

C'était un jour de pluie dans la cour secondaire

Il portait un manteau comme tous les étudiants

On lui aurait donné à peine plus de vingt ans

Il est entré en classe il est venu s’asseoir

Comme les élèves en face de ce vieux tableau noir

Il disait mes enfants on est là pour comprendre

Que le monde est trop grand on n’peut pas tout apprendre

Pour tous ceux qui l’aimaient pour ceux qui l’ont connu

Il ne sera jamais un poète disparu

Il était un ami bien plus qu’un professeur

Et dans vingt ans d’ici il sera dans nos c urs.

Il disait des mots simples, des mots venus d’ailleurs

Comme le mendiant qui rit vaut bien le riche qui pleure

Il enseignait la vie d’une manière différente

Et cette leçon de vie était presque insolente

Il disait méfiez-vous de ce qui est écrit

Les poèmes les plus fous sont votre poésie

Il voulait que l’on soit heureux et responsables

La vérité n’est pas dans le fond d’un cartable

Ce vent de liberté qui a soufflé un jour

Sur les murs du lycée on s’en souvient toujours.

Ik herinner me hem de laatste school

Het was een regenachtige dag op het schoolplein

Hij droeg een jas zoals alle studenten

Men zou gedacht hebben dat hij iets boven de twintig was

Hij liep de klas binnen hij kwam zitten

Zoals de studenten voor dat oude schoolbord

Hij zei mijn kinderen, we zijn hier om te begrijpen

Dat de wereld te groot is, we kunnen niet alles leren

Voor iedereen die van hem hield voor degenen die hem kenden

Hij zal nooit een dode dichter zijn

Hij was meer een vriend dan een leraar

En over twintig jaar zal hij in onze harten zijn.

Hij zei eenvoudige woorden, woorden van elders

Zoals de lachende bedelaar de huilende rijken waard is

Hij leerde het leven op een andere manier

En die levensles was bijna brutaal

Hij zei pas op voor wat er staat geschreven

De gekste gedichten zijn jouw poëzie

Hij wilde dat we gelukkig en verantwoordelijk waren

De waarheid zit niet op de bodem van een schooltas

Die wind van vrijheid die ooit waaide

Op de muren van de middelbare school herinneren we het ons altijd.