Republic of Heaven - Fall Of Efrafa

We wane in remembrance

Drained by our scorn

The flocks of the patriarch throttled

Forlorn

We gasp with epiphany

Perception unmasked

Ranks of black muslin litter out path

Empyrian empties

On our woeful malaise

Engulfs and entwines our impious parade

These are the embers

The fetid ideal

The end of our chastity

Allow us to feel

Nerves remain tender

To touch makes us cry

We see through these windows now become eyes

Our burden is heavy

As we ascend

Like blemished flesh

The earth seems to rent

Pustules of faces

Mouths like crevasse

Our weathered coherence lost to morass

Our debts are paid to this epoch

Sanctimonious

No remorse

The king is dead!

The king is dead!

We bound his face!

Cut off his head!

We spit at thee

We curse at thee

The king is dead!

Brothers and sisters

The king is dead!

Cut him down

Flay his skin

Our god is dead!

Courtisans!

Compatriots!

Lend me your ears

We slayed this demagogue

Dragged it to its knees

We cut all the sycophants

Deafened their call

We gave back the willing to better us all

We will not go quiet

We will not be restrained

We will not be slaves to an impotent regieme

Mark this in remembrance

The turning of tides

Our nascent republic

Born of (his) demise

The nativity!

Our elegy!

To this reform!

We nemen af ​​in herinnering

Uitgeput door onze minachting

De kudden van de patriarch werden gesmoord

verlaten

We snakken naar een openbaring

Perceptie ontmaskerd

Rangen van zwarte mousseline strooien uit pad

Empyrian leegt

Op onze treurige malaise

Overspoelt en verstrengelt onze goddeloze parade

Dit zijn de sintels

Het stinkende ideaal

Het einde van onze kuisheid

Laat ons voelen

Zenuwen blijven gevoelig

Aanraken maakt ons aan het huilen

We zien door deze vensters en worden nu ogen

Onze last is zwaar

Terwijl we opstijgen

Als onzuiver vlees

De aarde lijkt te huren

Puisten van gezichten

Monden als gletsjerspleet

Onze verweerde samenhang verloren aan moeras

Onze schulden zijn betaald aan dit tijdperk

Sanctiemisch

Geen berouw

De koning is dood!

De koning is dood!

We hebben zijn gezicht vastgebonden!

Hak zijn hoofd eraf!

We spugen naar je

We vloeken tegen u

De koning is dood!

Broers en zussen

De koning is dood!

Snijd hem neer

vilt zijn huid

Onze god is dood!

Courtisanes!

landgenoten!

Leen me je oren

We hebben deze demagoog verslagen

Sleepte het op zijn knieën

We snijden alle sycofanten weg

Verdoofd hun roep

We hebben de bereidheid teruggegeven om ons allemaal te verbeteren

We zullen niet stil zitten

We zullen niet worden beperkt

We zullen geen slaven zijn van een machteloos regieme

Markeer dit ter nagedachtenis

Het tij keren

Onze ontluikende republiek

Geboren uit (zijn) overlijden

De geboorte!

Onze elegie!

Op deze hervorming!