Field Of Sorrow - Falconer

The memory lingers on of the arrival of dawn

They saw the beacon aflame

Burning with sorrow for the lives that would be lost

And the troops went ashore

Sounds of drums filled the air

Towards the city they marched

Called all the young ones, called the old

Summoned the people to stand up and be bold

Fight a superior force for high society

Sheltered behind the walls

Holding the riches that forever could be lost

Outside the city gates

The peasant army fights on

Towards their imminent doom

Cross the Field of Sorrow children’s soul still cry

As an echo from the blackened day

Cross the Field of Sorrow

There are whispers and sighs

From burning anguish and dismay

From the protection of walls

Beheld the blood stained plains

Reeking of sacrifice’s shame

Children and cripples of the battle that was lost

Trembling hands open the gates

For the extortion of fire

As they had nowhere to hide

Fill up the barrels and chests with all your gold

Build me a throne to rest upon

Fear not the fate of the fallen

Hear not the cries of the crows

And so they sailed off with the gold

In the midst of the sea

They were caught by a storm

Both booty and crew’s lying deep

De herinnering blijft hangen aan de komst van de dageraad

Ze zagen het baken branden

Brandend van verdriet voor de levens die verloren zouden gaan

En de troepen gingen aan land

Drumgeluiden vulden de lucht

In de richting van de stad marcheerden ze

Noemde alle jongeren, noemde de oude

Roep de mensen op om op te staan ​​en moedig te zijn

Vecht tegen een superieure kracht voor de high society

Beschut achter de muren

De rijkdommen vasthouden die voor altijd verloren kunnen gaan

Buiten de stadspoorten

Het boerenleger vecht voort

Op weg naar hun naderende onheil

Steek het veld van verdriet over, de ziel van kinderen huilt nog steeds

Als een echo van de zwarte dag

Steek het veld van verdriet over

Er wordt gefluisterd en gezucht

Van brandende angst en ontzetting

Van de bescherming van muren

Aanschouwde de met bloed bevlekte vlaktes

Ruikend naar de schaamte van het offer

Kinderen en kreupelen van de strijd die verloren was

Bevende handen openen de poorten

Voor het afpersen van vuur

Omdat ze zich nergens konden verbergen

Vul de vaten en kisten met al je goud

Bouw een troon voor mij om op te rusten

Vrees niet het lot van de gevallenen

Hoor niet de kreten van de kraaien

En dus zeilden ze weg met het goud

Midden in de zee

Ze werden gegrepen door een storm

Zowel de buit als de bemanning liggen diep