The Plainsman - Fairport Convention

I come from the moor and the mointain, from the waterfall and stream.

I’ve turned my back on the mountain track;

i’m walking in a dream.

And ev’ry new horizon to mee it looks the same

But ev’rywhere looks old and bare while trav’ling on the plain.

There’s no-one rides this road with me, a plainsman rides alone.

The welcome waits by a city gate, no voice to call me home.

Alone i came into this place, and that is how i will go And all i learn is the season’s turn, that’s all i need to know.

Oh the world is hung with silver tongues wiht good advice to give.

If you can’t show me how to die, don’t tell me how to live.

The plainsman’s song, though it’s seldom long, it’s more than meets the ear

And all i believe is the falling leaves at the turning of the year.

Ik kom van de hei en de berg, van de waterval en beek.

Ik heb het bergpad de rug toegekeerd;

ik loop in een droom.

En elke nieuwe horizon ziet er hetzelfde uit

Maar overal ziet er oud en kaal uit tijdens het reizen op de vlakte.

Er rijdt niemand met mij over deze weg, een gewone man rijdt alleen.

Het welkom wacht bij een stadspoort, geen stem om me naar huis te bellen.

Alleen kwam ik op deze plek, en dat is hoe ik zal gaan. En alles wat ik leer is de beurt van het seizoen, dat is alles wat ik moet weten.

Oh, de wereld hangt met zilveren tongen met goed advies om te geven.

Als je me niet kunt laten zien hoe ik moet sterven, vertel me dan niet hoe ik moet leven.

Het lied van de gewone man, hoewel het zelden lang is, is het meer dan je kunt horen

En alles wat ik geloof zijn de vallende bladeren bij de jaarwisseling.