Rocky Road - Fairport Convention

All you fine young bloods must think yourselves immune

From the traps that time will set in the sweetest tune

You must whistle up your winds and rosin up your bow

But none can foretell which is the path the restless muse will go

Oh, this rocky road, it makes a poor heart sore

If I ever get off this rocky road, I’ll ne’er get on it any more

Oh, this rocky road, it makes a poor heart sore

If I ever get off this rocky road, I’ll ne’er get on it any more

I used to take delight in my 'baccy and strong beer

I’d blow the smoke rings way up high, watch them disappear

And I’d drain the tumblers dry, just to loosen up my tongue

And I’d sing the weary miles behind with a rambling song

Oh, this rocky road, it makes a poor heart sore

If I ever get off this rocky road, I’ll ne’er get on it any more

Oh, this rocky road, it makes a poor heart sore

If I ever get off this rocky road, I’ll ne’er get on it any more

Well, I’ve roamed around this world and I’ve rode the clouds and the waves

I’ve met with poor men who were kings and rich men who were slaves

And I’ve knelt beneath the spires and I’ve heard some holy men

Bend the words to fit the world as it seems to them

Oh, this rocky road, it makes a poor heart sore

If I ever get off this rocky road, I’ll ne’er get on it any more

Oh, this rocky road, it makes a poor heart sore

If I ever get off this rocky road, I’ll ne’er get on it any more

Not any more

Not any more

Al jullie fijne jonge bloedjes moeten denken dat jullie immuun zijn

Van de vallen die de tijd zal zetten in de zoetste melodie

Je moet je wind fluiten en je boog harsen

Maar niemand kan voorspellen wat het pad is dat de rusteloze muze zal gaan

Oh, deze rotsachtige weg, het doet pijn aan het hart

Als ik ooit van deze rotsachtige weg afkom, kom ik er nooit meer op

Oh, deze rotsachtige weg, het doet pijn aan het hart

Als ik ooit van deze rotsachtige weg afkom, kom ik er nooit meer op

Ik genoot van mijn 'baccy en sterk bier'

Ik zou de rookringen heel hoog opblazen, ze zien verdwijnen

En ik zou de tuimelaars droog laten uitlekken, gewoon om mijn tong wat losser te maken

En ik zou de vermoeide kilometers achter me zingen met een wandelend lied

Oh, deze rotsachtige weg, het doet pijn aan het hart

Als ik ooit van deze rotsachtige weg afkom, kom ik er nooit meer op

Oh, deze rotsachtige weg, het doet pijn aan het hart

Als ik ooit van deze rotsachtige weg afkom, kom ik er nooit meer op

Nou, ik heb over deze wereld gezworven en ik heb door de wolken en de golven gereden

Ik heb arme mannen ontmoet die koningen waren en rijke mannen die slaven waren

En ik heb geknield onder de torenspitsen en ik heb enkele heilige mannen gehoord

Buig de woorden zodat ze passen bij de wereld zoals die voor hen lijkt

Oh, deze rotsachtige weg, het doet pijn aan het hart

Als ik ooit van deze rotsachtige weg afkom, kom ik er nooit meer op

Oh, deze rotsachtige weg, het doet pijn aan het hart

Als ik ooit van deze rotsachtige weg afkom, kom ik er nooit meer op

Niet meer

Niet meer