Restless - Fairport Convention

Born between a river and a railroad,

Restlessness has ruled me since i can’t remember when.

There’s something in the wind seems to call me like a friend,

So i guess that i’ll be on my way, on my way again.

There are dreams that i have carried all my lifetime,

And the dreams have made me a stranger in the eyes of many a man.

For i do not count the time and my reasons do not rhyme,

And down the line and on my way, on my way again.

Rolling along like a shipwrecked sailor

Who never finds a home.

Broken lines and signs of failure

Rub me to the bone.

Well i’m weary of the company of strangers,

I’m weary of the city with its heart of hollow stone.

Something in the wind seems to call me like a friend,

So i guess that i’ll be on my way, on my way again.

There’s something in the wind seems to call me like a friend,

So i guess that i’ll be on my way, on my way again.

Yes i guess that i’ll be on my way, on my way again…

Geboren tussen een rivier en een spoorlijn,

Rusteloosheid heeft me geregeerd sinds ik me niet kan herinneren wanneer.

Er is iets in de wind dat me als een vriend lijkt te noemen,

Dus ik denk dat ik onderweg ben, weer onderweg.

Er zijn dromen die ik mijn hele leven heb gedragen,

En de dromen hebben me een vreemdeling gemaakt in de ogen van menig man.

Want ik tel de tijd niet en mijn redenen rijmen niet,

En langs de lijn en op mijn weg, op mijn weg weer.

Voortrollen als een schipbreukeling

Die nooit een huis vindt.

Onderbroken lijnen en tekenen van storing

Wrijf me tot op het bot.

Nou, ik ben moe van het gezelschap van vreemden,

Ik heb genoeg van de stad met zijn hart van holle steen.

Iets in de wind lijkt me een vriend te noemen,

Dus ik denk dat ik onderweg ben, weer onderweg.

Er is iets in de wind dat me als een vriend lijkt te noemen,

Dus ik denk dat ik onderweg ben, weer onderweg.

Ja, ik denk dat ik onderweg ben, weer onderweg...