Rue des petits hôtels - Etienne Daho

Tu fais ô ô

Et tout là-haut

La lune éclaire

Nos corps libres et soudés

Comme deux chaînes

Tu fais ô ô

T’abîmes pas trop

N’en dis jamais trop

Et donne de toi

Juste ce qu’il faut

Les villes se ressemblent

Je m’ennuie à me pendre

Reste pour m’surprendre

Peu importent

Les pièges que tendent

Là dans ton dos

Des ordures, drôles d’oiseaux

Bien comme il furent

Parcours par coeur

Paris ailleurs

Les souvenirs se traînent

L’enfance se promène

Rue des petits hôtels

Cet endroit te ressemble

Et tu devrais t’y rendre

Reste pour m’surprendre

Viens m’surprendre…

Ton corps s'épuise de se tendre

Vas-tu guérie ou te rendre

Reste pour t’surprendre

Tu fais ô ô

Mais j’en dis trop

J’illusionne trop

Trop loin et trop haut

Plus qu’il ne faut

Je doet oh oh

En allemaal daarboven

De maan schijnt

Onze vrije en gelaste carrosserieën

Als twee kettingen

Je doet oh oh

Doe jezelf niet te veel pijn

Zeg nooit te veel

En geef van jezelf

Precies goed

Steden lijken op elkaar

Ik verveel me om mezelf op te hangen

Blijf om me te verrassen

ongeacht

De vallen die de neiging hebben

Daar achter je rug

Vuilnis, grappige vogels

Fijn zoals ze waren

Route uit het hoofd

Parijs elders

Herinneringen slepen zich voort

Jeugd dwaalt

Straat van kleine hotels

Deze plaats lijkt op jou

En je zou daarheen moeten gaan

Blijf om me te verrassen

Kom me verrassen...

Je lichaam wordt moe van de spanning

Zal je genezen of overgeven

Blijf om je te verrassen

Je doet oh oh

Maar ik zeg te veel

ik bedrieg teveel

Te ver en te hoog

Meer dan genoeg