Musc et ambre - Etienne Daho

Assez, ces penses sont insenses

Glisses mes oreilles glaces Passez sous silence mon pass

Tiss de mensonges agacs

Etendu dans la lagune, les nuits de brume, je chante, la mer coute

Des oiseaux fatigus sur moi se penchent, j’entends, rumeurs tranges

Les Dieux qu’invoquent des sorciers fous, sous les nuages

Et personne ne me croit

Assez, de ses paules voiles

Assez, ses jupes ternes et froisses

Assez, faux sourires, sourcils froncs

Hissez, drapeaux et voiles, annoncez

Qu’entre les champs parfums de musc et d’ambre et ma chambre, je l’invente

Ses yeux sur moi se posent lorsqu’elle pose sur fond de champ de roses

Et attend, les lvres closes

Dis-moi, dis-moi que tu me croies

Entre les champs parfums de musc et d’ambre et ma chambre, je l’invente

Elle avance vers moi, fire et sereine, un beau jour elle serait mienne

Elle serait reine et serait folle

Alors, dis-moi, dis-moi que tu me croies

Genoeg, deze gedachten zijn krankzinnig

Schuif mijn ijzige oren Stil mijn verleden

Tiss of Agac Lies

Liggend in de lagune, op mistige nachten, zing ik, de zee luistert

Vermoeide vogels buigen zich over me heen, hoor ik, vreemde geruchten

De goden aangeroepen door gekke tovenaars, onder de wolken

En niemand gelooft me

Genoeg, van haar gesluierde schouders

Genoeg, haar rokken zijn dof en gerimpeld

Genoeg, valse glimlachen, fronsen

Hijsen, vlaggen en zeilen, kondigen aan

Dat tussen de geparfumeerde velden van musk en amber en mijn slaapkamer, ik vind het uit

Haar ogen vallen op mij terwijl ze poseert tegen een veld met rozen

En wacht met gesloten lippen

Vertel me, zeg me dat je me gelooft

Tussen de geparfumeerde velden van musk en amber en mijn kamer vind ik het uit

Ze loopt naar me toe, vuur en sereen, op een dag zal ze van mij zijn

Ze zou koningin zijn en gek zijn

Dus vertel me, zeg me dat je me gelooft